Ook 36 jaar na hun split leven The Beatles voort. Al was het maar in de gedaante van Sean Lennon, de angstwekkend goed op zijn vader lijkende zoon van John en Yoko Ono. Hem is het de voorbije jaren niet zo goed vergaan. Zijn liefje ging ervandoor met zijn beste vriend, die wat later het leven liet in een motorongeval. Kortom, uitstekend materiaal om een plaat van te maken – en een veel betere dan zijn debuut. ‘Het was dat of in therapie gaan.’

Je nieuwe plaat werd veel beter onthaald dan ‘Into The Sun’ acht jaar geleden. Dat doet deugd, neem ik aan, want ‘Friendly Fire’ is overduidelijk een autobiografische plaat, op het confessionele af.

Sean Lennon: Autobiografisch is ze zeker, maar confessioneel zou ik ze toch niet noemen. Ik vind niet dat ik met deze plaat mijn persoonlijke dagboek te grabbel gooi. Uiteraard heb ik geprobeerd met dit album mijn relatiebreuk en het verlies van een goeie vriend te verwerken – het was dat of in therapie gaan – maar ik wilde zeker mijn privé-leven niet te kijk zetten.

‘Friendly Fire’ klinkt ook veel toegankelijker dan je eerste plaat.

Lennon: Dat klopt wel, al heb ik dat niet bewust nagestreefd. Ik denk dat mijn smaak gewoon geëvolueerd is. Vroeger wilde ik veel meer experimenteren en contrair zijn. Maar achteraf bekeken denk ik dat ik met mijn eerste plaat een beetje krampachtig wilde bewijzen dat ik een eigen muzikale identiteit had. Als je de zoon van John Lennon bent, hebben mensen op voorhand allerlei verwachtingen en daarop wilde ik anticiperen. Ik heb mezelf een beetje tegen zijn muziek afgezet, om iedere vergelijking onmogelijk te maken.

De protestsong lijkt aan een heuse revival bezig, maar ontbreekt een tegenstem met échte autoriteit – zoals die van je vader destijds – niet een beetje?

Lennon: Ik denk niet dat mijn vader anno 2006 nog het verschil zou kunnen maken. We leven in een heel andere wereld nu. Activisme vanuit artistieke hoek zal nooit meer de impact hebben die het in de jaren 60 had. Die tijd is voorbij en komt nooit meer terug. De protestsong weer oprakelen is een beetje zoals de dadabeweging proberen over te doen. Zo werkt het niet. Het valt me trouwens op dat politiek activisme tegenwoordig veel te vrijblijvend is. Mijn vader ging veel driester te werk en hij werd door de overheid dan ook als staatsgevaarlijk beschouwd.

Daarover is net een documentaire gemaakt, ‘The US vs John Lennon’, waarin onder andere wordt beweerd dat zijn telefoon werd afgetapt door de veiligheidsdienst.

Lennon: Het ging veel verder dan dat. Mijn vader werd achtervolgd, zijn vrienden bespioneerd, zijn verleden onderzocht. Ze wilden doorgaan tot ze over informatie beschikten die hem in diskrediet kon brengen. Nixon wilde niets liever dan hem het land uitzetten en naar een zo ver en onherbergzaam mogelijk oord deporteren.

In een interview met ‘The New Yorker’ heb je ooit beweerd dat je vader vermoord werd door de Amerikaanse regering. Geloof je dat nog steeds?

Lennon:(mysterieus) Laat ik het erop houden dat ik nog jong en provocatief was.

Je was amper vijf toen je vader werd vermoord. Drong de impact van die gebeurtenis toen al tot je door?

Lennon: De impact en de consequenties van zijn dood kon ik onmogelijk bevroeden, net zomin als ik toen ook geen enkel besef had van dood en vergankelijkheid. Maar ik kan je verzekeren dat ik zelfs als kleuter verdomd goed wist dat mijn vader er niet meer was en dat hij nooit meer zou terugkomen. (staart even voor zich uit, maar herpakt zich dan) Weet je, ik ben eigenlijk heel blij dat ik nog steeds in New York woon. Ik hoef maar voorbij The Dakota Building te wandelen (waar Lennon werd neergeschoten, nvdr.) of door het stukje Strawberry Fields in Central Park te struinen om overspoeld te worden door herinneringen aan mijn vader. Dat geeft me troost.

In de dvd-film die ‘Friendly Fire’ begeleidt, zit een hilarische scène waarin iemand op je toestapt en zegt: ‘Hey Julian, I’m a big fan of yours’. Waar gebeurd?

Lennon: Man, ik maak dat minstens twee keer per week mee. Ik word voortdurend verward met m’n halfbroer. (Julian Lennon is de zoon van John en zijn eerste vrouw Cynthia, nvdr.) Welcome to my world!

In je tienerjaren trok je vaak op met Michael Jackson. Was hij je eerste idool?

Lennon: Dat kun je wel zeggen. Hij stond toen op het hoogtepunt van zijn carrière en hij had een enorme invloed op de tiener die ik toen was. Wel sneu wat hem de laatste jaren allemaal is overkomen. Ik ben in ieder geval nooit door hem lastiggevallen, dat kan ik je verzekeren.

Door Vincent Byloo