Op de planken bij de repetities van een nieuwe theatervoorstelling. Deze week: Niets is onmogelijk van Lazarus en Olympique Dramatique.
‘We wilden al lang eens samenwerken met Olympique Dramatique’, zegt Günther Lesage van toneelgroep Lazarus. ‘Met Niets is onmogelijk is het er nu eindelijk van gekomen. We hebben talloze toneelteksten doorworsteld, tot we uiteindelijk op De zelfmoordenaar stootten, een stuk van Nikolaj Erdman uit 1928. Een controversieel stuk: Stalin heeft de opvoeringen ervan destijds verboden. In de beste traditie van Lazarus en Olympique hebben we de oorspronkelijke tekst vervolgens naar onze hand gezet. Dat was ook nodig: het stof moest er een beetje afgeblazen worden; de vele verwijzingen naar de Sovjet-Unie waren ook niet meer van deze tijd.’
U herkent Ryszard Turbiasz, Ruth Beeckmans, Goele Derick, Joris Van den Brande en Pieter Genard, maar de hoofdrol is weggelegd voor Geert Van Rampelberg. ‘Hij is Semjon Semjonovitsj Podsekalnikov – de Russische namen hebben we dan weer wel behouden’, zegt Lesage, die zelf buurman Kalabusjkin speelt. ‘Podsekalnikov is een man die geen werk heeft – met die tuba die je in zijn handen ziet, hoopt hij snel geld te verdienen. Na een nachtelijke discussie over leverworst krijgt zijn vrouw – verkeerdelijk – het idee dat hij zelfmoord wil plegen. Dat gerucht doet al snel de ronde en er voltrekt zich een vreemd fenomeen: mensen komen naar zijn woonst om zijn zelfmoord op te eisen – ze vragen of hij niet voor hún ideaal zelfmoord wil plegen. Zijn uitzichtloze leven krijgt plots betekenis. Vraag is alleen of hij het ook echt zal doen.
‘Dit is verre van het definitieve decor’, zegt Lesage. ‘Maar die deuren blijven wel: Niets is onmogelijk is een soort deurenkomedie. Dat had je niet verwacht op basis van het verhaal, zeker? Als je de plot hoort, denk je aan een donker psychologisch drama, maar in realiteit is het een satirisch stuk, dat bol staat van de humor. Het wordt wel geen klassieke deurenkomedie – ik ben op zich geen fan van het genre. Maar dat is net wat me in de tekst aantrok: het is komisch, er zit slapstick in, maar tegelijk gaat het over het individu versus de maatschappij of het belang van identiteit. Het gaat ergens over.’
LOCATIE
BOURLA SCHOUWBURG
REPETITIEDUUR 8 WEKEN
PREMIÈRE 25 OKTOBER
TONEELHUIS.BE
LAZARUSVZW.BE
DOOR HANS BOFFEL & GEERT ZAGERS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
