WARME CRISISTAART – San Francisco is de – naar eigen zeggen – ‘mislukte’ voorstelling van De Warme Winkel over de crisis. Het resultaat? Een naar warme appeltaart geurende komedie om van te likkebaarden!
De Warme Winkel
Wordt volgend seizoen hernomen.
dewarmewinkel.nl
‘Mara! Ik weet hoe ons stuk over de crisis er moet uitzien’, roept Vincent Rietveld. Hij huppelt door het kale decor (witte lakens aan de wanden en een vaalgrijs tapijt). ‘Stel je voor, Mara, dat de speelvloer als een grote, warme appelkruimeltaart oogt. Een mannetje loopt van voren naar achteren over de taart.’ Rietveld beeldt dat uit en gaat verder: ‘Hij draagt een enorm dik en lang scheepstouw op de rug. Achteraan begint hij met het touw op de taart te slaan. Zo ontstaat er een golving in het touw.’ ‘Een conjunctuur!’, schreeuwt Mara van Vlijmen. Rietveld gaat verder: ‘Hoe langer het mannetje slaat, hoe heviger de taart begint te bloeden. Want onder de taart ligt rauw vlees van Jan Fabre-achtige kwaliteit…’ Rietveld zwijgt, kijkt beduusd om zich heen en schokschoudert. ‘Ook zo zouden we een stuk over de crisis kunnen vertellen’, mompelt hij. Waarna Van Vlijmen met een ander idee op de proppen komt en dat, op haar beurt, met handen en voeten uitbeeldt.
Dit is San Francisco. Een hilarische opeenvolging van bij elkaar geïmproviseerde ‘mogelijke manieren waarop we de crisis kunnen ensceneren’. ‘Mislukt stuk!’ waarschuwen beide spelers aan het begin van de voorstelling. Nochtans werd de productie zowel voor het Nederlandse als het Vlaamse Theaterfestival geselecteerd. Niet enkel omdat de kaalheid van de scene de gevolgen van de crisis treffend verbeeldt en becommentarieert. Maar bovenal omdat het geheime wapen van elke toneelspeler – én elke toeschouwer of lezer – als de oplossing wordt gepresenteerd: onze verbeelding.
Door vrij en blij op de golven van de fantasie te surfen, vermijdt het duo trouwens dat San Francisco een gortdroog leerstuk wordt. Beter zelfs: dit is een zoetsappige komedie waarin twee acteurs uit onder meer de middeleeuwen, Papoea-Nieuw-Guinea en hun privéleven putten om de crisis te illustreren én ermee af te rekenen. De grappige vloedgolf aan scènes is soms langdradig, maar genereert vooral een rustgevend inzicht en stuurt je met een behaaglijk gevoel (en de geur van warme appeltaart in de neus) huiswaarts. Lekker!
ELS VAN STEENBERGHE
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
