Tim Van Aelst, bezieler van Emmy-prijsbeesten Benidorm Bastards en Wat als?, wist meteen welke acteurs hij wilde vragen om mee zijn lang gekoesterde droom van een sitcom te verwezenlijken. Zijn compagnon de route Ruth Beeckmans kreeg dan ook een glansrol in Safety First, een komische reeks over een stuntelige bewakingsfirma. ‘”Sterk gedaan”, zei Tim na de eerste opnames. “Nu gaan we iets helemaal anders doen!”‘

‘Rudy!’, roept Tim Van Aelst enthousiast als hij de deur van het oude Antwerpse herenhuis waar zijn productiehuis Shelter is ondergebracht, voor Ruth Beeckmans openzwaait. ‘Zo heet ik voor iedereen die mij graag ziet’, zegt de actrice en jonge moeder als ze onze verbaasde blik ziet. Het grote publiek heeft Beeckmans nu leren kennen dankzij De slimste mens ter wereld maar ze was natuurlijk ook al te zien in Wat als?, de sketchreeks van de ploeg van Shelter. En die is nu ook verantwoordelijk voor Safety First, een nieuwe sitcom over de avonturen van een niet-alledaagse bewakingsfirma en de eerste poging van Van Aelst tot fictie met een langere adem.

Naast de klassieke kolder bevat Safety First ook subtiele humor. ‘Onze Dirk heeft het moeilijk nu hij net alleen woont, ons moeder hield het niet bij hem uit’, zegt Beeckmans’ personage Ingrid bezorgd over haar broer. Een genadeloze typering waarvan je niet weet of je ermee moet lachen of erom moet huilen.

TIM VAN AELST: Dat effect willen we inderdaad bereiken. Maar dat is lang zoeken geweest. Safety First is de eerste fictieproductie van Shelter, en we waren gewoon om korte, snelle grappen te schrijven, pointe na pointe. Maar al snel zagen we dat Safety First geen moppenkanon mocht worden, en we hebben uiteindelijk nogal wat grappen weggesmeten. Je moet ademruimte laten om ook het verhaal van die vier aandoenlijke losers te vertellen. Bij Safety First is de humor niet door de grap gedreven maar door het personage, het is geen sitcom maar een charcom – van character – zoals dat nogal zwaarwichtig wordt genoemd. Het is nu afwachten of de mensen daarin willen meegaan.

Heb je de acteurs betrokken bij het boetseren van de personages?

VAN AELST: Absoluut, zodra ik kon. Wat vooraf vaststond, was dat de reeks om een securityteam zou draaien, en de naam van het bedrijf, Safety First! Ben Segers heeft voor Wat als? eens zo’n securityman gespeeld en mijn fantasie sloeg meteen op hol. Bewakingsagenten die hun eigen firma beginnen, daar kun je zoveel kanten mee op. Om iedereen aan boord te krijgen, heb ik de acteurs een knullige Powerpointpresentatie getoond, die we hadden gemaakt om het idee van Safety First te pitchen bij vtm. Ik wilde dat die presentatie eruitzag alsof de mensen van Safety First ze zelf in elkaar hadden gestoken. (Van Aelst haalt prompt zijn laptop boven en begint geestdriftig de voorstelling opnieuw te geven, nvdr.)

RUTH BEECKMANS: God ja, ik herken de beelden meteen. Tim had foto’s gedownload van echte securityfirma’s, beelden van trotse agenten die wijdbeens poseren voor de deur van hun huis, met de opgeblonken auto op de oprit. Jullie hebben ons bij die presentatie trouwens op een uitgebreid ontbijt getrakteerd. Niet dat het nodig was, want die foto’s waren al voldoende om mij te overtuigen. (lacht)

Ben je na Benidorm Bastards en Wat als? dan nog altijd zo nerveus om een acteur te vragen om mee te doen?

VAN AELST: Het zal nog niet. Dat blijft een van de meest nerveuze momenten in het hele proces voor mij. Ik had mij van bij het begin voorgesteld dat Bruno Vanden Broecke het hoofdpersonage Dirk Porrez zou spelen, en als hij het niet zag zitten, viel mijn hele plan in duigen. En ik ga er niet zomaar van uit dat iedereen ja zegt.

BEECKMANS: Ik denk dat jij toch wel op de trouw kunt rekenen van de mensen met wie je al programma’s hebt gemaakt. Ik werk graag mee aan uiteenlopende producties, maar meestappen in een nieuwe productie van Shelter, dat voelt altijd een beetje als thuiskomen. En ik ben zeker niet de enige die dat vindt.

Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk leren kennen?

VAN AELST: Wel, mijn madam had mij attent gemaakt op Compagnie Barbarie, het theatergezelschap van Ruth met zes andere actrices (oud-studiegenotes Evelien Broekaert, Liesje De Backer, Karolien De Bleser, Amber Goethals, Lotte Vaes en Sarah Vangeel, nvdr.). ‘Er zit daar een heel grappige tussen’, zei ze. We zaten toen met Shelter midden in de ontwikkeling van Wat als? en na het zien van hun Too Far East Is West heb ik de dames gevraagd om mee te komen brainstormen. We hadden wat tegengewicht nodig voor al die testosteron in onze ploeg. Ik zie de dames nog zo binnenkomen in ons kantoor met een troep kinderen in hun zog. (lacht)

BEECKMANS: Dat was er maar eentje! (lacht) Sarah had haar zoontje mee. Maar ik herinner het mij ook nog. Die brainstorm vond plaats in het stadstuintje, we hebben toen geweldig veel gelachen en ook lekker gedronken. Jullie hadden voor goede wijn gezorgd.

VAN AELST: Klopt, we waren verwonderd over hoeveel drank jullie konden verzetten. (grijnst) Het was de wereld op zijn kop: de chips en de nootjes waren voor de mannen, de wijn voor de vrouwen. Maar bij die brainstorm heb ik ook meteen gezien dat ik Ruth wilde laten meespelen in Wat als?. Niet alleen vanwege haar geweldig goed gevoel voor timing – dat had ik tijdens de voorstelling al gezien – maar ook voor haar geweldige gevoel voor humor.

In Wat als? speelde Ruth vaak een bitch. Was dat toeval?

VAN AELST: Neen, dat type vrouw kan Ruth op genadeloos grappige wijze neerzetten. Als ze bij zo’n straatinterview weer eens de neus afbijt van haar man, die duidelijk onder de sloef ligt, dan geloof je dat het echt is. Daarom moet je er ook zo geweldig om lachen.

BEECKMANS: Jij bent naar onze tweede voorstelling komen kijken, maar je had onze eerste eens moeten zien. (met gespeelde snik in de stem) Daarin werd ik net geweldig hard gepest.

VAN AELST: Serieus? Ik heb jou toch vooral harde tantes zien spelen. Onlangs nog. Je speelde met het Toneelhuis Niets is onmogelijk en daarin sla je, op een heel grappige manier weliswaar, een deur aan flarden.

BEECKMANS: Mag het even? In dat stuk speel ik een heel lief meisje dat samen is met een vreselijke man die haar de verschrikkelijkste dingen aandoet. Ze mocht zich wel eens afreageren en net dat moment pik jij eruit.

VAN AELST: En dan te bedenken dat ik je in Safety First eerst weer had gecast als een bitch, een keiharde veiligheidsagente. Met hond! Maar na verloop van tijd bleek dat type niet te werken en gaandeweg hebben we van dat personage, Ingrid Porrez, net een heel lief en kwetsbaar meisje gemaakt. Ze is de bezorgde zus van Safety First-opperhoofd Dirk Porrez – de rol van Bruno Vanden Broecke – en zowat de enige normale van het gezelschap.

BEECKMANS: ‘Je hebt dat heel goed gedaan in de pilotopname,’ zei Tim me op de meest tactvolle manier die hij kon bedenken, ‘maar we gaan iets totaal anders doen met je personage.’ (lacht) Tim kan dan nog zo voorzichtig zijn, als acteur voel je de onzekerheid toeslaan. Het komt erop aan om samen niet te panikeren en te zoeken en te blijven schaven tot het goed zit. En uiteindelijk ben ik heel blij met het personage dat Ingrid is geworden: niet langer de bitch, maar net een heel gevoelig meisje. Fijn om me op tv eens van een andere kant te laten zien.

VAN AELST: Daar ben ik zelf ook trots op. Aan het personage van Bruno hebben we ook lang moeten sleutelen, en bij hem zag ik de onzekerheid ook toeslaan, het laatste wat ik hem wilde aandoen. Maar we hebben er ons doorgeslagen. We maken het ons niet gemakkelijk, maar de lat ligt hoog bij elke productie.

Safety First snelt te hulp in een Dacia Duster. Een geval van gelukkige marketing?

VAN AELST: We hadden die wagen eerst zelf gekozen en zijn dan naar de firma gestapt voor een sponsordeal. Ik wist dat een kleine garnaal in de securitywereld als Dirk Porrez absoluut met een 4×4 zou willen rijden, maar lang niet genoeg verdient voor de BMW waar hij van droomt. Zijn Duster heeft hij dan ook volgeplakt met wervende reclamestickers. Ik heb in het verkeer al achter van die kleine securityfirma’s gehangen en die wagens kleven écht vol, met naast een mailadres nog eens telefoon- én faxnummer. Alsof iemand dat allemaal gaat zitten opschrijven!

En waar komt de Safety Firstleuze – Discipline, dedication and friendship! – vandaan?

VAN AELST: Die danken we aan Eric Gerets. Toen die jaren geleden een Arabische ploeg ging trainen, vroeg men hem voor een nieuwsuitzending hoe hij dat zou klaarspelen. Alsof het niets was antwoordde hij: ‘Met discipline, toewijding en vriendschap, zoals altijd. ‘ Dat heb ik toen meteen genoteerd, omdat ik wist dat die woorden nog van pas zouden komen.

Naast Ruth, Bruno en Ben Segers is de vierde hoofdrol voor Matteo Simoni weggelegd, met wie Shelter voor het eerst werkt. Hij is momenteel zeer gewild in dramaproducties, jij vraagt hem voor een sitcom.

VAN AELST: Ja, ik heb Matteo zien spelen met FC Bergman en ook hij heeft een sterk gevoel voor timing. Dat heb je nodig voor comedy. Matteo is ook zo’n acteur die zich duidelijk heeft voorgenomen om voluit voor een rol te gaan. Toen ik hem zei dat ik zijn personage Smos (het zelden te ontmoedigen kneusje van de bende, nvdr.) als een Limburgse Johnny zag, is Matteo mij diezelfde avond nog beginnen te bestoken met YouTubefilmpjes van dergelijke figuren met elk hun dialect. Uiteindelijk is hij zelf op de proppen gekomen met een bij elkaar gefantaseerd accent.

Heeft hij die verschrikkelijke overmaatse sportschoenen van Smos ook zelf verzonnen?

VAN AELST: Die lagen hier bij Shelter in de kelder. Wellicht van een sketch van jaren geleden. Ik liet Matteo ze even uitproberen en het leek meteen alsof Smos was geboren met die schoenen aan. Zowel voor als naast de camera waren Matteo en die schoenen onafscheidelijk. Kijk maar (Van Aelst toont op zijn smartphone een filmpje waarop Simoni zijn beste danspasjes laat zien, terwijl Ben en Bruno voor zang zorgen; nvdr.). Zie de kinderen eens bezig (lacht).

Ruth houdt zich netjes afzijdig?

VAN AELST:(draait het geluid open) Van wie is die luide aanmoedigende lach, denk je?

BEECKMANS: Tja, opnemen met Shelter, dat is als naar de speeltuin gaan. De sfeer is altijd plezant onder de acteurs, de crew… Ons beroep is nu eenmaal spelen. En Tim is daarbij als regisseur een goede leider, vind ik. Die kan mee onnozel doen, maar op de juiste momenten de zaken in handen nemen.

VAN AELST: Niet gemakkelijk, want als de tijd op begint te raken, dan is het laatste wat je als regisseur mag doen je acteurs daarop wijzen. Dodelijk voor de sfeer en net die is onontbeerlijk bij comedy.

BEECKMANS: Als acteur moet je ook professioneel genoeg zijn om te weten dat de tijd niet onbeperkt is. Al zijn er die nog altijd verbaasd zijn: ‘Allez, moeten wij nu overdraaien?’ (overwerken in filmtermen, nvdr.)

VAN AELST: Voor één aflevering hadden we vier draaidagen. Heel krap. En dan zaten we vanwege het opzet ook nog eens telkens met een andere, te ‘beschermen’ locatie: een Saturn-winkel, een feestboot en uiteindelijk zelfs de gebouwen van vtm… Vaak moesten we voor en na de sluitingsuren draaien, ’s nachts of ’s morgens vroeg. (denkt na) Wat ik nu doe, wil ik nog lang blijven doen, maar ergens heb ik ook wel het gevoel dat je met humor op de vlakte blijft. Je kunt niet echt diep gaan. Ik bedoel: het is fijn om mensen een half uurtje te laten lachen, maar daarna is het voorbij. Terwijl een film als Prisoners, die ik onlangs zag, daar sta je de volgende dag nog mee op. Daarin worden twee kinderen ontvoerd, en dan denk je als vader toch: hoe zou ik reageren? Zou ik de verdachte in zo’n situatie ook gevangennemen en zo aanpakken? Iets van dat kaliber hoop ik ooit ook te mogen maken. Maar dan wel met humor.

BEECKMANS: Wel, vergeet mij dan niet te bellen.

SAFETY FIRST

Vanaf woensdag 30/10, 20.35 – vtm

DOOR HANS VAN GOETHEM – FOTO’S PIET GOETHALS

Ruth Beeckmans ‘OPNEMEN MET SHELTER, DAT IS EEN SPEELTUIN. TIM KAN OOK HEEL GOED MEE ONNOZEL DOEN, MAAR OP DE JUISTE MOMENTEN IS HIJ STRENG.’

Tim Van Aelst ‘IK HAD RUTH SAMEN MET COMPAGNIE BARBARIE UITGENODIGD OP DE BRAINSTORM VAN WAT ALS?. DRANK DAT DIE VROUWEN KONDEN VERZETTEN!’