Sam ‘Windman’ Louwyck (43) is danser, choreograaf en acteur, bekend van onder meer Ex-Drummer en Any Way The Wind Blows. Momenteel is hij te zien als Marcus in Lost Persons Area van Caroline Strubbe, tijdens de voorbije Semaine de la Critique in Cannes nog goed voor de Prijs voor Beste Scenario.

Een klein mannetje in een groot wit vlak. Ik hoop van mezelf dat ik een gezonde dosis bescheidenheid bezit, vandaar dat minuscule figuurtje. Ik probeer gewoon iets nuttigs te doen tussen het moment dat ik geboren ben en hetmoment dat ik zal sterven. Ik heb eerst geprobeerd mezelf tetekenen, maar dat was te pathetisch. Dus is het deze collage geworden van beelden uit Sing Für Mich, Tod, een opera waarin ik meespeel op de Ruhrtriënnale in Gladbeck, Duitsland. Ik ben er, ik ben er niet: dat gevoel zit helemaal in deze collage, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik houd niet van zelfoverschatting. Alles moet je in perspectief zien, ook jezelf.

Acteren en bewegen zijn voor mij niet van elkaar te scheiden. Vraag me dus niet om te kiezen tussen dans of acteren. Ik kan misschien niet meer bewegen zoals toenik twintig was, maar die achtergrond zal ik nooit loslaten. Ik probeer altijd beweging te geven aan een personage.In Any Way the Wind Blows was dat uiteraard vrij duidelijk, maar ook in Ex-Drummer probeerde ik Ivan een lichaamstaal te geven. Weet je, de manier van bewegen bepaalt hoe iemand is. Ik denk dat veel acteurs en actrices dat onderschatten. Als je krampachtig beweegt, word je beperkt inje spel. Als je alleen maar met je tekst bezig bent, doe jeaan woordkunst, en ben je niet aan het acteren.

Ik kijk graag naar hoe mensen bewegen. Ik observeer graag mensen, van de funny walks op straat tot de gracieuze tred van iemand op een receptie. Veel mensen kunnen niet in een ruimte bewegen en botsen tegen alles en iedereen aan, maar sommige mensen slagen erin een sierlijke lijn te trekken in hoe ze in een ruimte lopen. Ik kan echt genieten van daarnaar te kijken. Voorbeelden? Er zijn weinig acteurs waar ik naar opkijk, maar de statigheid van Michel Piccoli heeft veel indruk op mij gemaakt. En het zal misschien vreemd klinken, maar ook koningin Fabiola beweegt fantastisch. Haar manier van zijn, volledig op haar gemak,dat klopt helemaal.

Hoeveel Windman er in mij zit? Weet je, het leuke aan spelen is dat je je eigen demonen kan loslaten. Maar ik probeer altijd in het midden te laten wat in een personage van mij is en wat niet. Laten we het daar dus maar bij houden. (lacht)

GEERT ZAGERS