De Dixie Chicks waren niet de eerste Amerikaanse band die hun president op de korrel namen, maar wel de verkeerde. De documentaire ‘Shut Up And Sing’ toont hoe het Texaanse trio verketterd, geboycot en net niet gelyncht werd én hoe de rel zich uiteindelijk in hun voordeel keerde.

Echt stout was zangeres Natalie Maines van de Dixie Chicks nochtans niet, toen ze in Londen vier jaar geleden de volgende bindtekst uitsprak: ‘Just so you know: we’re ashamed the president of the United States is from Texas’. Dubya vanop het podium zijn vet geven was toen allang geen heldendaad meer. Maar wat andere Amerikaanse muzikanten wél mochten, kwam de Dixie Chicks duur te staan. Nog voor ze goed en wel terug thuis waren, hadden de eerste lichtgeraakte patriotten hun doodsbedreigingen al op de bus gedaan.

Banned in the USA

De lijdensweg die volgde, is te zien in de docu Shut Up And Sing van Cecilia Peck (dochter van Gregory) en Oscarwinnares Barbara Kopple. Radiostations banden hun platen, countryfans gooiden ze op de brandstapel, de Bushgetrouwe entertainmentreus Clear Channel weigerde nog concerten van de Chicks te programmeren en waar ze wel nog konden optreden, werden ze begroet door woedende demonstranten. De Dixie Chicks verkochten hun huid echter duur – letterlijk toen ze op de cover van Entertainment Weekly poseerden met slogans als ‘Traitors’, ‘Dixie Sluts’ en ‘Saddam’s Angels’ op hun naakte huid. Ze weigerden hun woorden in te slikken en werden tot spreekbuis van progressief Amerika gebombardeerd. De film volgt het trio, van hun piek als bestverkopende vrouwelijke act ooit, doorheen de heksenjacht tot aan hun triomfantelijke comeback.

Waarom had men het uitgerekend op de Dixie Chicks gemunt?

Barbara Kopple: Het ging in de eerste plaats om vrouwen, en bovendien hadden de Dixie Chicks een braaf Little House on the Prairie-imago, dus kwam de kritiek voor de conservatieven uit onverwachte hoek. Countrymuziek wordt in de VS sowieso in politiek rechtse hoek gesitueerd, die van republikeinen en conservatieven. Toen Natalie, Emily en Martie zich als progressieve democraten outten, zagen veel countryfans dat als verraad.

Natalie, jij werd persoonlijk bedreigd. Was je diep onder de indruk?

Natalie Maines: Als artiest leer je leven met krankzinnige fans die je naar het leven kunnen staan. Al is dat meestal omdat ze te veel van je houden. In mijn geval was het iemand die een diepe haat voor me koesterde – niet eens in de eerste plaats omdat ik de president aangevallen had. Maar veel erger vond ik dat het Rode Kruis een schenking van een miljoen dollar van ons heeft geweigerd.

Gelukkig sprongen collega-muzikanten in de bres: R.E.M., Moby, Sheryl Crow, Bruce Springsteen…

Maines: Bruce schreef ons een brief die hij vervolgens ook op zijn website plaatste. Even later kreeg onze manager een interne mail in handen van een van de radiostations: er stond in dat Bruce maar beter op zijn tellen kon passen, of dat hem hetzelfde te wachten stond. Bruces manager heeft er toen mee gedreigd die mail publiek te maken, en dat heeft ze blijkbaar tot andere inzichten gebracht.

In ‘Shut Up And Sing’ zitten beelden van jouw gewraakte uitspraak in Londen. Is het toeval dat er toen al camera’s aanwezig waren?

Maines: Ja. We vonden het jammer dat we na onze vorige tournees niks van beeldmateriaal hadden. Dus huurden we een kleine crew om ons te volgen, en toevallig gebeurde er iets interessants.

Uiteindelijk heeft de controverse jullie geen windeieren gelegd. Plots vond überproducer Rick Rubin jullie interessant genoeg om mee samen te werken, en ‘Taking The Long Way’ kaapte drie Grammy Awards weg. Heeft die episode jullie ook in artistiek opzicht verrijkt?

Maines: Vroeger grapten we wel eens dat we te weinig emotionele bagage hadden om echte songwriters te zijn. Die hebben we nu in elk geval wel. Een song als Not Ready To Make Nice gaat natuurlijk letterlijk over wat we hebben doorgemaakt, maar los daarvan zijn we de voorbije zes jaar veel rijper geworden en hebben we meer passie, en meer te vertellen. En we hebben er een pak nieuwe fans aan overgehouden. Het zou mooi zijn mochten we uiteindelijk ook de oude terugwinnen.

Met dank aan George W.!

Door Wouter Van Driessche

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content