WOEF WOEF WOEF! – Een week voor de Republikeinse conventie zegt burger Ryland Cooder uit Los Angeles zijn gedacht. Maar voor een plaat die niet zou mogen zijn, is Election Special best fun.
Election Special
americana
NonesuchPolitiek en muziek, het rijmt, maar ook weer niet. Toch zijn er voorbeelden zat van artiesten die hun engagement in brede kring hebben verspreid zónder dat hen algemeen gegeeuw te beurt viel. Omdat ze humor, subtiliteit of een melodie die naam waardig in de strijd gooiden. Ry Cooder is een van die artiesten.
Election Special is very much een voortzetting van het vorig jaar verschenen Pull Up Some Dust and Sit Down. Daarop kroop Cooder in de rol van hedendaagse Woody Guthrie, de bard die de Amerikaanse depressie van de jaren dertig het collectieve geheugen in zong. Omdat de nakende presidentsverkiezingen in de VS zullen uitmaken hoe de huidige economische en sociale malaise bij de hoorns wordt gevat, bevat Election Special niets dan songs geschreven omdat de tijd er Ry Cooder toe dwong.
Nogal zwaarwichtig, dat weet Cooder ook. Vandaar Mutt Romney Blues als opener, waarin de kernvraag luidt: willen we een vent als president die heeft toegegeven ooit zijn hond op zijn autodak te hebben vastgesjord toen hij met zijn gezin op vakantie vertrok? ‘Now boss Mitt Romney went for a ride / Pulled up on the highway side / Tied me down up on the roof / Boss I hollered woof woof woof!’ Evenveel song als politieke cartoon, met als niet mis te verstaan onderschrift: ‘ Don’t you let him drive.‘
In het hemelsmooie Brother Is Gone – Cooder op mandoline en zang, zoon Joachim op drums – zoekt de meestergitarist naar een verklaring voor het doortrapte lobbywerk van de ultrarechtse oliebaronnen Charles en David Koch. Een akkoordje met de duivel op de crossroads in ruil voor macht, kan niet anders. Maar de duivel komt altijd terug.
Ware het niet dat de bezongen realiteit zo beroerd is, muzikaal weet Cooder er een bijna gezellige boel van te maken. The Wall Street Part of Town, Guantanamo en Take Your Hands off It zijn warme, doeltreffende rootsrockers. En op de countrydeun Going to Tampa (de stad in Florida waar de Republikeinse rakkers zullen samentroepen) doet de jolige luim een rondedans met bijtend sarcasme. Alleen Cold Cold Feeling – een trage blues die Barack Obama’s klotejob verdedigt – en het in Daniel Lanoissferen vertoevende Kool-Aid laten donkere wolken toe.
Election Special, in een vloek en een zucht opgenomen in de huiskamer van producer Martin Pradler, is een puike drive-inplaat, en is te verkrijgen met button en bumpersticker. Uw stem, graag.
DOWNLOADTIP
Brother Is Gone
Guantanamo
Kool-Aid
KURT BLONDEEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
