Ruth Lasters

© KOEN BROOS/GF

1 Als je het verhaal van lerares Lore leest, lijkt een school wel een arena waarin de hele tijd machtsspelletjes worden gespeeld. Is het zo erg?

Ruth Lasters: Zo ervaart een beginnende leerkracht het alleszins. Als je uit je onzekerheid kunt groeien omdat je omringd bent door toffe collega’s, verdwijnt die machtsstrijd en wordt de job een stuk toffer. Zelf had ik daar weinig geluk mee. Ik stond op mijn 22e voor een klas die amper vier jaar jonger was dan ik. Ik heb toen veel afgezien en deed alleen voort omdat ik iets op mijn cv wilde hebben, maar het heeft me psychologisch een knauw gegeven. De collega die me wegwijs moest maken, zei: ‘Met handboeken werken wij hier niet. Daar in de kast liggen wat kopietjes. Kijk er maar eens in.’ Verder dan dat ging mijn onthaal niet. Ik werd daar behandeld als de uitvinder van het tuchtprobleem, en dat is natuurlijk niet bevorderlijk voor je zelfverzekerdheid. Ik wil niet alle schuld bij mijn vroegere collega’s leggen – ik was inderdaad een groentje – maar wat steun zou niet misstaan hebben.

2 En de leerlingen?

Lasters: Die zijn jong en tasten je grenzen af. Tot waar ze kunnen gaan, dat willen ze weten. Maar hen verwijt ik niets. Zo zijn jongeren nu eenmaal. Ik heb lang lesgegeven in het BSO en TSO. Met die jongeren kun je echt heel toffe dingen doen, zolang je hen maar serieus neemt en hen niet het gevoel geeft dat ze buitengesloten worden. Want dat gebeurt nog al te veel in onze diplomamaatschappij, die intelligentie al te vaak gelijkschakelt met cognitieve intelligentie. Een vakman is ook intelligent. Mijn leerlingen voelden zich vaak gestigmatiseerd. ‘Wij zijn het restafval’, zeiden ze wel eens. Wanneer je als titularis op een ouderavond het advies van de klassenraad moet geven en dat gaat richting BSO, reageren die ouders soms zo kwaad dat je zou denken dat die B voor belediging staat.

3 Je draagt je boek op aan alle ‘opnieuwbeginners’. Wie moeten we daaronder verstaan?

Lasters: Een leerkracht is een professionele opnieuwbeginner, zeg ik altijd. Na ieder conflict moet je bereid zijn met een verse lei te herbeginnen, anders kun je geen les geven aan jongeren. Maar ook persoonlijk ben ik herbegonnen. Drie jaar geleden ben ik gescheiden en van school veranderd. Het thema ligt me dus wel. En hey, au fond zijn we toch allemaal ons hele leven lang opnieuwbeginners?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content