Muzikanten die werken voor hun geld, ze bestaan. Drie artiesten die deze zomer in bijberoep op de festivalpodia staan, vertellen over hun dagtaak. ‘Ik denk niet dat er veel muzikanten backstage met hun boekhouder zitten te mailen.’

JOAN GOVAERTS

BIJ NACHT: BASSIST BIJ CUSTOMS

BIJ DAG: ONDERZOEKER AAN HET STUDIECENTRUM VOOR KERNENERGIE

JOAN GOVAERTS (35): ‘Grappig: op het podium sta ik in kostuum, op mijn werk heb ik mijn gewone kleren aan. Het zijn twee heel andere werelden. Brian May is doctor in de astrofysica en de zanger van Bad Religion is een professor geologie, maar verder ken ik weinig exacte wetenschappers in de muziek. Maar eerlijk: ik zou niet zonder kunnen. Hoe dingen werken, hoe je dingen kunt verklaren: dat fascineert me. Als ik uitsluitend een muzikantenbestaan zou leiden, zou ik niet dezelfde voldoening hebben. Ik heb de twee nodig.

‘Ik doe onderzoek naar de geologische berging van hoogactief en langlevend nucleair afval. Fascinerende materie, hoor. Een mogelijk scenario is dat het radioactief afval, na koeling, naar een ondergrondse bergingsinstallatie gaat. De Boomse klei, in Mol gelegen op 180 tot 280 meter diepte, wordt beschouwd als een mogelijk geschikte geologische gastformatie. Mijn taak is met wiskundige formules, gebaseerd op de experimenten die we hier uitvoeren – ik ga je niet vervelen met de details – te berekenen welk effect dat heeft op mens en milieu. Heb je toevallig Into Eternity gezien? Een documentaire over een Finse ondergrondse bergingsinstallatie waar ze de komende millennia kernafval willen opslaan. Hoe zorg je dat de uraniumoxide brandstofelementen van nu 100.000 jaar veilig bewaard blijven: dat is geen simpele vraag. Er zit zelfs een filosofisch kantje aan. De mens bestaat nog maar 100.000 jaar. Het is dus niet ondenkbaar dat nucleair afval het enige is wat deze beschaving achterlaat. Zoiets plaatst je hele job in een ander perspectief.

‘Collega-muzikanten durven al eens een stap achteruit te zetten als ik vertel dat ik aan het Studiecentrum voor Kernenergie werk. (lacht) Maar geen angst: ik ben geen Homer Simpson. Er zijn hier wel kernreactoren in Mol – voor onderzoeksdoeleinden, niet om energie op te wekken – maar daar ben ik nog nooit geweest.’

DIDIER ENGELS

NACHT: SAMEN MET ZIJN BROER CEDRIC HET DJ-DUO HERMANOS INGLESOS

BIJ DAG: CEO VAN NV ENGELS, ‘AL MEER DAN 65 JAAR EEN PIONIER OP DE MARKT VAN RAMEN EN DEUREN’.

DIDIER ENGELS (35): ‘Ceo? Ik ben niet zo gehecht aan titels, maar dat is wel hoe het genoemd wordt, ja. Meestal zeg ik dat ik de eindverantwoordelijkheid draag – dat klinkt iets minder pretentieus. (lacht) Engels is een familiebedrijf uit Lokeren – mijn grootvader heeft hier de productielijn opgestart in 1945 – maar ondertussen hebben we elf verkooppunten in het land, goed voor 100 werknemers in totaal. Mijn taak is al die mensen aan te sturen, over de uitstraling van het bedrijf na te denken, het financiële plaatje in het oog te houden, dat soort dingen.

‘Oorspronkelijk was ik niet van plan om in het bedrijf te stappen – of toch niet voor de rest van mijn leven. Mijn ambities lagen meer in de creatieve sector, zoals je wel kunt vermoeden. Maar toen mijn vader een aantal jaar geleden ernstig ziek werd, zei mijn verantwoordelijkheidsgevoel me dat ik het toch moest doen. De mogelijkheid om zo’n familietraditie verder te zetten: het woog zwaarder door dan ik gedacht had. En ik meen het: ondertussen heb ik economie gestudeerd en ben ik bezig aan een MBA aan de Vlerick. Je moet de nodige geloofwaardigheid hebben om een nv te runnen.

‘Ik noem dit ‘mijn serieuze job’, want ik ben blijven dj’en en muziek maken. De twee zijn beter te combineren dan je zou denken. Twee avonden in de week zit ik met mijn broer in de studio, in de weekends draaien we op feestjes en festivals. En als we in het buitenland optreden, zorg ik dat ik altijd meteen met het vliegtuig terug kan. Ik werk doelbewuster, maar de creativiteit van onze muziek hoeft daar niet onder te leiden. Als ik na een drukke werkdag in de studio kruip, ben ik net frisser dan wanneer ik drie dagen aan een stuk zit te ploeteren achter de mixtafel. Toegegeven, soms is het wel wat bizar. Als je bijvoorbeeld in een meeting de klant tegenover je ziet denken: ‘Maar is dat niet die gast van…?’ En ik denk niet dat er veel muzikanten backstage op een festival met hun boekhouder zitten te mailen. (lacht)‘

LARA CHEDRAOUI

BIJ NACHT: ZANGERES BIJ INTERGALACTIC LOVERS

BIJ DAG (EN NACHT): BARVROUW IN EEN NIET NADER GENOEMD ANTWERPS CAFÉ

LARA CHEDRAOUI (27): ‘Veel mensen reageren verrast als ze horen dat ik in een café werk. Het ding is: als je op je zestiende probeert door te breken, heb je niks te verliezen. Tien jaar later – de ene heeft kinderen, de andere moet zijn huis afbetalen – ben je minder geneigd die sprong in het ongewisse te maken. Misschien is dat jammer, maar het is wel de realiteit. Mijn bioritme is onbestaande – als ik moet werken en repeteren draai ik dagen van 18 uur. En na een optreden – als de jongens zich in de backstage zetten – moet ik me soms al eens naar Antwerpen haasten om het café te sluiten. Jazeker, wat ik er allemaal voor over heb, daar ben ik eigenlijk wel trots op.

‘De naam van het café ga ik niet noemen. Tijdens mijn vorige job, in Paters Vaetje, heb ik ooit het onzalige idee gehad in een interview te vermelden waar ik werkte. Plots doken er tijdens mijn shift mensen op die kwamen staren – gewoon om te kijken hoe ik werkte. Andere klanten namen dan weer hun vrienden mee en wilden handtekeningen of samen op de foto. Goed bedoeld allemaal, maar na een tijdje was dat echt niet plezant meer: ik voelde me een aapje in de zoo. Vreemd genoeg word ik buiten mijn werk niet herkend als ‘die van Intergalactic Lovers’, maar wel als ‘die van Paters Vaetje’. Kennelijk ben ik in Antwerpen bekender als barvrouw dan als zangeres. (lacht)

‘Tegenwoordig werk ik dus in een ander café, waar ik voornamelijk de late shift doe. De nachten, dan ben je evenveel sociaal assistent als barvrouw. Ik ben daar wel hard in moeten worden. De eerste maanden kon ik wenend naar huis gaan van de verhalen over hoe fucked up de wereld is, maar ondertussen kan ik het al beter van me afschuiven. Of ik er inspiratie uit haal? Niet meteen. Voorlopig hou ik mijn stamgasten nog uit mijn lyrics. (lacht)‘

DOOR GEERT ZAGERS FOTO’S KOEN KEPPENS