Richard Hawley

De Sinatra van Sheffield doet zijn naam weer gestand met sixtiesgetinte, georkestreerde kaarsvlammetjes van songs: mooi, hoe Richard Hawley in My Little Treasures en Not Lonely het oprecht croonend heeft over zijn (overleden) vader en jongvolwassen zoon. Maar de titel van zijn achtste plaat valt minder vlot te onderschrijven. Ja, het is opmerkelijk dat Hawley de vlagen weemoed lardeert met vette gitaren die ’tonight I’m a rock ’n roll star’ aankondigen. Off My Mind beukt de voordeur in zoals Oasis op zijn luidst, verderop passeren nog het pompeuze Is There a Pill? en Stones-achtige Time Is. Maar luide momenten had Hawley vroeger ook al, en niet alle songs staan als een huis. Zelf noemt deze vijftiger zich nog steeds een zoekend mens. Edel, maar veel verder dan zijn achtertuin struint hij op Further niet.