1 Battles

Een jaar geleden al, na hun verschroeiende passage op Domino in de AB, zag de toekomst van Battles er in onze ogen kristalhelder uit: nog even sudderen in de underground en dan keihard toeslaan met een motherfucker van een plaat. Dat laatste deden de New Yorkse elektrorockers dit jaar, maar Battles zal de komende jaren alleen maar méér zieltjes winnen en nog méér indruk maken. Al weet nog altijd niemand – wijzelf incluis – waarméé precies. Van ‘math rock’ over ‘jazz voor industrialfans’ tot ‘chipmunk techno’: het muziekjournaille heeft peentjes gezweet bij haar verwoede pogingen om de muziek van Battles te duiden. Wie het nog altijd op de Keulense kerstmarkt hoort donderen, voert op YouTube maar eens de trefwoorden ‘Atlas’, ‘Fuji Rock Festival’ en ‘Japan’ in. Hou het vlugzout bij de hand!

2 The Felice Brothers

Wat zou The Felice Brothers – behalve de mogelijke misvatting dat ze écht verwant zijn aan het gelijknamige stereotypetje van Dré Steemans – kunnen tegenhouden om The Band van hun generatie te worden? Niets, nada, noppes! Met het wonderlijke Tonight At The Arizona leverden de broers een van de strafste debuutplaten van de laatste jaren af. Als ze nu ook nog eens de iets te makkelijk aanwijsbare invloed van Bob Dylan en Woody Guthrie van zich afschudden en die belachelijke baarden afscheren, ligt de weg naar de wereldsuprematie wijd open.

3 Blackbox Revelation

Samen met The Van Jets kwam ook Blackbox Revelation dit jaar aanzetten met een debuutplaat waarop rock en blues de boventoon voeren. Al neigen zanger-gitarist Jan Paternoster en drummer Dries Van Dijck – het nog zéér jonge duo achter Blackbox Revelation – op Set Your Head On Fire nadrukkelijker naar the blues dan hun West-Vlaamse collega’s. Focus says: slechts enkele jaren – en misschien een tikje maturiteit – scheiden deze jonge wolven van de Grote Doorbraak. Zou het niet fijn wezen mocht België eindelijk de missing link tussen The Kinks en The White Stripes leveren?

4 iLiKETRAiNS

Akkoord, over die groepsnaam moeten ze toch nog eens goed nadenken en aan hun singlekeuze kan ook nog worden geschaafd – uit debuutplaat Elegies To Lessons Learnt werd uitgerekend een nummer van ruim negen (9!) minuten als single geplukt – maar daarbuiten kunnen we geen enkele reden verzinnen waarom iLiKETRAiNS niét spoedig zou doorbreken. Met groepen als The Smiths, Editors, Sigur Rós en Explosions In The Sky als meest aanwijsbare invloeden, kunnen deze Britse lads de fans van zowel postrock, indierock als postpunk aanspreken. Deze zomer speelden ze op het Brugse Cactusfestival alvast alle concurrentie op een hoopje. En met klinkende namen als Mintzkov en The Flaming Lips op de affiche kan dat wel tellen.

5 DEZ MONA

Er zijn er die Dez Mona te highbrow vinden. En het moet gezegd: met een van Shakespeare gebietste groepsnaam, een plaattitel – Moments Of Dejection Or Despondency – die zelfs native speakers naar het woordenboek doet grijpen en een gediplomeerd historicus in de rangen, zien we Dez Mona bezwaarlijk 17 keer op rij het Sportpaleis uitverkopen. Maar toch: Mauro, Gavin Friday en zelfs die twee trienen van CocoRosie rekenen zich tot de almaar groter wordende fanbase van de Antwerpse cabaretgroep. En zanger Gregory Frateur – in een vorig leven nog de postume stand-in voor Marlène Dietrich – mag dan bekendstaan als de Antwerpse Antony Hegarty, als zijn dramatische, bijwijlen ongegeneerd pathetische torch songs nog dat tikkeltje pakkender worden, noemen ze Antony binnen afzienbare tijd de New Yorkse Gregory Frateur.

(V.B.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content