RESNAIS, MON AMOUR
Vous n’avez jamais encore vu un film d’Alain Resnais? Begin dan met deze vijf meesterwerken die van hem een van de boeiendste beeldenstormers van de filmkunst maken.
NUIT ET BROUILLARD (1955)
Tijd, herinneringen en de manier waarop je die op film kunt vatten, zijn van in het begin Resnais’ stokpaardjes, zoals ook blijkt uit zijn bekendste kortfilm. Met schokkende archiefbeelden in zwart-wit en nieuwe opnames in kleur neemt Resnais je mee naar de naziconcentratiekampen onder het motto: ‘Laat ons deze krankzinnige gruwel nooit vergeten.’ Meegeschreven en gemonteerd door zijn vriend en collega-avant-gardist Chris Marker, die deze zomer op zijn 91e overleed.
HIROSHIMA MON AMOUR (1959)
In het jaar dat Godard en Truffaut de Nouvelle Vague op gang schieten met A Bout de souffle en Les Quatre Cents Coups maakt ook Resnais zijn fictiedebuut, al hoort die laatste tot de meer intellectuele Rive Gauche-groep. Wie daar ook toe gerekend wordt, is schrijfster Marguerite Duras, wier oorlogsromance hier vertaald wordt naar een veelgelaagde liefdesfilm over een Franse actrice die in het naoorlogse Hiroshima een affaire heeft met een Japanse architect, wat allerlei pijnlijke herinneringen losweekt. Een trippy doemballade waarin Resnais op sublieme wijze met de filmconventies experimenteert, en die bijgevolg de Europese Citizen Kane wordt gedoopt.
L’ANNEÉ DERNIÈRE A MARIENBAD (1960)
Nog compromislozer dan Resnais’ debuut is deze meditatie over tijd, ruimte en cinema, naar de experimentele schrijfsels van nouveau romancier Alain Robbe-Grillet. Met bezwerende en hyperkoel gestileerde beeldenreeksen door gangen en spiegelzalen construeert Resnais een filmpuzzel waarin je als kijker alles zelf mag/moet invullen. Hebben de naamloze hoofdpersonages X en A elkaar eerder ontmoet in het barokke kasteel waar dit raadsel zich afspeelt? Of maken ze zichzelf, elkaar en bij uitbreiding de kijker gewoon wat wijs? Welkom in de mysterieuze wereld van Marienbad, de labyrintische mindfuck van de Europese avant-garde.
MURIEL OU LE TEMPS D’UN RETOUR (1963)
Een weduwe van middelbare leeftijd (arthouse-icoon Delphine Seyrig) krijgt haar vroegere oorlogslief over de vloer, terwijl haar inwonende neefje net terug is van het front in Algerije. Dat is het vertrekpunt van deze ingenieus gemonteerde vertelling over de spoken uit het verleden die het heden gijzelen, een subliem staaltje modernisme dat in het vakblad Sight and Sound een van de grootste films uit de geschiedenis werd genoemd.
MON ONCLE D’AMÉRIQUE (1980)
Een zedenkomedie, maar dan verpakt als wetenschappelijk essay. Resnais analyseert het gedrag en de intriges van drie personages uit verschillende sociale klassen, met tussenkomsten van de bekende bioloog Henri Laborit. Een speelse, tedere en clevere kijk op het menselijk beestje.
ALAIN RESNAIS
‘REGISSEREN IS GEWOON EEN JOB. AL DE REST IS PRETENTIE.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier