Vincent Byloo
Vincent Byloo Radiopresentator en voormalig medewerker Knack Focus

The Stranger ***

52nd Street **

Glass Houses ***

singer-songwriter

MoFi

WAT?

Goed, hij mocht van The Shangri-Las meespelen op The Leader of the Pack – wij verstonden als immer drankzuchtige tiener ‘a liter of cognac’ – ,maar voorts had Billy Joel het in de jaren zestig niet onder de markt. Moest om den brode reclamedeuntjes schrijven en, nog erger, muziekrecensies. Toen hij onverhoopt een soloplaat mocht maken – Cold Spring Harbor – werd ze door een fout bij de mastering in een te hoog toerental uitgebracht. En met de liefde ging het nog slechter: zijn eerste vrouw snoepte hij af van zijn drummer – wij herhalen: zijn drummer! Geen wonder dat de beroerde balladeer begin jaren zeventig van lieverlee een fles boenwas naar binnen kieperde. Maar: Joel overleefde zijn wanhoopsdaad, schreef de intergalactische hit Piano Man en scoorde eind jaren zeventig een ongeziene hattrick met de platen The Stranger (1977), 52nd Street (1978) en Glass Houses (1980).

GEPREZEN OF VERGUISD?

Ballads als Just the Way You Are en She’s Always a Woman gingen er bij zowel bakvissen als huismoeders in als zoete koek en The Stranger verpulverde bij platenlabel Columbia zelfs de verkoopcijfers van Bridge over Troubled Water. Het wat ruwere Glass Houses stond in Amerika vier weken op nummer één, het très melige 52nd Street zelfs acht weken. De critici waren hem wat minder goed gezind en daar kon zélfs ex-criticus Joel de relativiteit niet van inzien. Een bad review uit de Los Angeles Herald-Examiner scheurde hij ooit live on stage aan flarden.

EN VANDAAG?

Billy Joel is en blijft de Amerikaanse Paul McCartney. Hij heeft een paar gewéldige songs geschreven en diep in zijn bast klopt onmiskenbaar een rock ‘n’ roll heart, maar óns hart slaat nog altijd sneller voor een George of een John, desnoods zelfs een Ringo. Om maar te zeggen: The Strangers blijft een puike plaat voor wie zelfs Elton John nooit melig vindt, 52nd Street is oké als u genoegen neemt met the poor man’s Randy Newman in plaats van de échte, en Glass Houses is een valabel alternatief voor wie de platen van Joe Jackson beu is gehoord.

CUI BONE?

Elke piano balladeer heeft wel eens bij de échte piano man over het muurtje gekeken: van Elton John over Ben Folds tot Chris Martin.

VINCENT BYLOO

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content