Noord-Korea valt het Westen binnen in Homefront: The Revolution. Wij nemen de game zelf onder vuur. Dekking!
VERS BLOED
Homefront heeft een roerige voorgeschiedenis. Crytek, de studio die Far Cry en Crysis ontwikkelde, nam de titel over van de failliete uitgever THQ, kwam daarna zelf in de problemen en verkocht de game op zijn beurt door aan de Duitse uitgever Deep Silver. Het is ondertussen ook nog eens de debuutgame van Brits ontwikkelaar Dambuster. Er zijn poezen al voor minder hun kroost kwijtgeraakt. Tijdens een previewsessie, vorig jaar op de Gamescom-beurs, ondervonden we zelf al dat graphics en bewegingsvrijheid weinig opzienbarend waren, maar dat de pittige tegenstand van de computergestuurde vijanden nog enige hoop rechtvaardigde. Tot vandaag dus.
KLAAR VOOR HET RODE GEVAAR
We schrijven 2029, vier jaar nadat de nieuwe technologische supermacht Noord-Korea onder het mom van een humanitaire missie de failliete Verenigde Staten zijn binnengevallen. In Philadelphia bijvoorbeeld worden de burgers met harde hand onder de knoet gehouden. Maar er is een opstand op til. Een plaatselijke verzetsbeweging bundelt de krachten met een nieuwe groepering. Held van het verhaal is Ethan ‘Birdy’ Brady, een van de jongste verzetslieden maar zeker niet de minst gemotiveerde. Het einddoel: Philadelphia heroveren en de Aziatische bezetter verdrijven.
STREETS OF PHILADELPHIA
In theorie is de stad vrij doorkruisbaar, in de praktijk ben je behoorlijk aan het verhaal gekluisterd, dat je een bepaalde richting uitstuurt. De spelwereld is opgedeeld in drie zones, de ene gevaarlijker dan de andere. In de groene is het Koreaanse leger aanwezig, maar de soldaten zijn erg relaxed, omdat hun accommodatie er wel snor zit. De gele zone omvat drukbevolkte achterbuurten, met veel legerpatrouilles. Er zorgeloos doorlopen is geen optie. Rood staat voor het verwoeste stadsdeel, met drones, soldaten en camera’s die alles nauwgezet in de gaten houden. Betreden op eigen risico. En spelen ook, zo blijkt.
VERDICT
Nergens slagen het verhaal en de personages erin om je op sleeptouw te nemen. De repetitieve schiet-, zoek- en reddingsmissies die je moet afhaspelen, lijken zo overgeheveld uit een dozijn andere shooters en missen originaliteit. De omgevingen zijn vaak te statisch en de opstelling van je tegenstanders is voorspelbaar. Homefront mist karakter en stijgt nergens boven de overbevolkte middenmoot van de first-person shooters uit. Het sterkste is nog een handvol missielocaties, als kleine speeltuinen, waar je vrij bent om een eigen strategie te bedenken.
HOMEFRONT: THE REVOLUTION **
PS4, XBOX ONE, PC
DEEP SILVER
DIMITRI DEWEVER
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
