Chris Van den Durpel haalt bekende series over de hekel in een nieuw seizoen van Chris & Co (VT4). door gunter van assche

1 Je wil het televisielandschap een spiegel voorhouden, zei je. Stoort de tv je dan?

Ik kijk steeds minder tv, waardoor die me ook minder ergert (lachje). Alle zenders die elkaar kopiëren, en het wedstrijdgedoe van Idool en Star Academy vind ik géén amusement. Je kunt daar ad infinitum televisietijd mee vullen, maar wat brengt het bij? Elke sketch is dit seizoen een parodie, als speldenprikamusement.

2 Je zei vorig jaar nochtans dat je persiflages eenmalig zijn, want…

… Toen dacht ik inderdaad nog dat de verrassing er na één keer wel af zou zijn. Maar het idee is nog niet uitgemolken: Thuis blijft perfect te persifleren, omdat de verhaallijn in die soap steeds verandert. Het blijft een onuitputtelijke bron van inspiratie.

3 In de studio imiteer je bekende gasten, waaronder Roos Van Acker. Zal zelfs de beste grimeur geen travestiet van je maken?

Met Roos Van Acker zie ik dat inderdaad ook niet zitten: een man die zich als vrouw schminkt en dan naast the real thing gaat zitten, is nooit een goed idee. Jan Hoet confronteer ik zeker; die kan zichzelf trouwens als geen ander relativeren.

4 Niets erger dan een humorist die het hardst om zichzelf lacht. Hou jij gemakkelijk een straight face?

Voor een livepubliek kan ik mezelf perfect bedwingen: ik ben de smeerlap die anderen erin luist door hén de slappe lach te geven (lacht). Bij opnames op locatie moeten we wel heel vaak opnieuw beginnen. We hebben een uitstekende cameraman, maar als hij op de schouder filmt, moet hij zijn camera vaak een minuut neerleggen. Die komt soms niet bij van het lachen! Maar dat is eigenlijk een goede barometer.

5 Bijt je je tanden nooit stuk op een imitatie?

De fysiek van Stijn Meuris is een struikelblok gebleken, maar dat is het zowat. Het team achter Chris & Co dwong me elk jaar om verder te gaan, zodat ik nu het gevoel heb dat ik iederéén aankan. Ik heb de mannen van Het Eiland geïmiteerd, het crapuul in De Ma-troesjka’s: fysiek zijn dat zware ingrepen. Met de borst vooruit wil ik je uitdagen: schotel me eender welk personage voor (lacht).

6 Contact met livepubliek vind je het dankbaarst. Waarom pas je dan voor zaaloptredens?

Chris & Co is te intensief: tien maanden lang bedenk ik typetjes en verhaallijnen. Mijn draaidag begint en eindigt om zes uur. Daarna wil ik niet meer op een podium staan: ik zou onnozel worden van die pruik op mijn hoofd. En er zijn praktische bezwaren: misschien zou ik in Nederland aanslaan, maar het is zo ver om er naartoe te rijden, en in Amsterdam zit je drie uur in de file.

7 De film die je met Urbanus en Jacques Vermeire ging maken, belandde in het vriesvak. Was er te weinig plaats op één Vlaams scherm voor drie komieken?

Ik ken de officiële versie niet, maar ik denk dat het heel moeilijk was om de financiering rond te krijgen. Jammer dat er zoveel poeha rond gemaakt werd. Ik werk het liefst op korte termijn, en toen we na zoveel maanden nog eens de agenda’s moesten samenleggen, was mijn zin wat over.

8 Grimeur Appie Gorter bedacht de gekke pruiken in ‘Het Eiland’ of ‘In De Gloria’, omdat hij als kind lang bedlegerig was. In het ziekenhuis gluurde hij vaak naar de raarste typetjes.

Ik heb geen dramatisch verhaal, maar ik loop ook nog elke dag op straat om inspiratie op te doen. Dat observeren zit er bij mij ingebakken. Mijn fascinatie voor stemme-tjes en rare koppen heb ik ook aan de poppenkast te danken. Toen ik 14 was, had ik zelfs een professionele poppenkast met lichteffecten en decors. Ik speelde met 20 poppen tegelijk: daardoor was het minder moeilijk om typetjes te ontwikkelen.

9 Autistische kinderen communiceren soms via poppenkast met de buitenwereld. Heel wat artiesten zouden een lichte vorm van autisme hebben.

Ik niet. En ik hoor ook geen stemmetjes. Ik ben zelfs niet schizofreen (lacht). Het is verleidelijk om te denken dat ik via mijn typetjes contact met anderen leg. Maar de realiteit is prozaïscher: net als bij acteurs gaat het bij mij puur om techniek. Ik ben elk typetje na twee seconden kwijt – zolang duurt het om mijn pruik af te zetten.

10 Je leek me in ‘Typisch Chris’ op TV1 anders erg ongemakkelijk als je jezelf moest zijn.

Ik functioneer pas echt als ik me kan laten gaan, en dat is meestal in een personage. Zelf ben ik gewoon erg schuchter en teruggetrokken. Ik was altijd het meest onwennig als ik op het scherm mezelf was. Ik ben mijn allerslechtste typetje. l

Gunther Van Assche

‘Ik ben mijn allerslechtste typetje.’