De Britse singer-songwriter Tom McRae brengt drie jaar na zijn spraakmakende debuut het nieuwe album ‘Just Like Blood’ uit. Op 20 maart speelt hij in de AB in Brussel.

1 Just Like Blood’ is een mysterieus album.

Mysterieus is goed. Daar hou ik van. Maar het mag niet het resultaat zijn van een voorafgaande denkoefening. Als je plant iets mysterieus te maken, ondermijn je het al. Je moet jezelf ook ontvankelijk maken voor dat mysterie. Dus is praten over de plaat een beetje vreemd, want je heft er een stuk van dat mysterie door op. Praten over een plaat geeft je nooit hetzelfde gevoel als ernaar luisteren. Frank Zappa zei ooit: praten over muziek is zoals dansen op architectuur. Het is zinloos. Maar ik ben ertoe veroordeeld.

2 Ben je een zoekend type?

Uiteraard. Wie dat niet is, mist veel. Ik ben trots op de dingen die ik heb verwezenlijkt, maar ik weet dat ik beter kan. Ik wil als persoon en als artiest evolueren. Een constante onvrede is daartoe de uitgelezen prikkel. Tevredenheid doet je stagneren.

3 Vlak voor je bejubelde debuut verhuisde je van het provinciedorp Suffolk naar Londen. Kun je er aarden?

Iedereen die me kent, zal me nooit omschrijven als relaxed. Ik ben me meer bewust van de manier waarop ik mij op mijn gemak voel, maar dat hangt niet samen met het wonen in een bepaalde stad. Ik hou van reizen. Ik kan mezelf zijn op veel verschillende plaatsen. Ik ben niet ge- setteld, maar ik schik me wel in het besef dat dit leven hoort bij Tom McRae.

4 ‘Just Like Blood’ telt 10 liedjes en duurt amper 45 minuten. Heb je heimwee naar het vinyltijdperk?

Daar heeft het niets mee te maken. Waarom een plaat uitbrengen die langer duurt, maar waarvan je zelf niet overtuigd bent dat alles de moeite waard is? Ik ben Alanis Morissette niet.

5 Welke plaat heeft je leven veranderd?

Abbey Road van The Beatles. Die opende de deur naar alle muzikale werelden. Op Abbey Road staan zowel goede als slechte liedjes. Maar het is het motto van de plaat dat telt: heb geen schrik, hou geen rekening met wat anderen ervan zullen denken. Doe wat je voelt dat je moet doen.

6 Wat is het beste concert dat je ooit zag?

In principe kies je daarvoor iets uit je jeugd, omdat de eerste concerten die je beleefde meer impact hebben. Maar twee jaar geleden zag ik Rickie Lee Jones, in een kleine club in Kopenhagen, voor 250 mensen. Ze was betoverend. Dat blijft me evenzeer bij als het eerste optreden dat ik zag, van The Waterboys.

7 Aan welk concert van jezelf bewaar je de beste herinnering?

Ik heb de neiging te zeggen, de Botanique in Brussel. Werkelijk. Het was het allereerste optreden met mijn groep. Ik was doodnerveus, maar het klikte vanaf de eerste seconde. Dat is magie.

8 Welke plaat beluister je thuis het meest?

The Ghost Of Tom Joad van Bruce Springsteen. Een van die platen waar ik voor ga zitten. Ik ben een grote fan van Spring- steen. Zijn recente cd is ook goed, maar die pompeus rockende E-Street Band spreekt mij veel minder aan.

9 Wat zou je doen mocht je geen muzikant zijn?

Een huurmoordenaar misschien. En dan op zoek gaan naar de adressen van een aantal zakenlui en politici. Of nee. Toch maar iets rustigs. Tuinman lijkt me wel wat.

10 Wat is het mooiste compliment dat iemand je over je muziek gegeven heeft?

heeft mijn leven veranderd. Het is het motto van de plaat dat telt: hou geen rekening met anderen.’

Ik heb een hoop fans van mijn generatie, maar een paar maanden geleden kwam een vijftiger na een op