DE BELPOP WORDT VEREEUWIGD IN TIEN VERZAMELCD’S (ééN PER JAAR, VAN 1980 TOT 1989) DIE VERSCHIJNEN ONDER DE NOEMER ‘BEL80’. NET ZOALS STUDIO BRUSSEL (BEL80, ELKE ZO VANAF 10/7) ZETTEN WIJ DAAROM ELKE WEEK EEN MARKANT FIGUUR VAN TOEN IN DE KIJKER. DEZE WEEK: elvis peeters, frontman van Aroma di Amore.

1 Welke gedachte overvalt je als je nu opnieuw oude Aroma di Amore platen beluistert?

Dat ze nog verrassend actueel zijn. Een nummer als Voor De Dood zou over de oorlog in Irak kunnen gaan. Ik zong daarin, bijna profetisch, over ‘de vijand uit het Oosten’ en ‘de vijand onder ons’. De wereld is er nog even benard aan toe: een trieste vaststelling.

2 Jullie toerden als Nederlandstalige band in Spanje, Zwitserland en Frankrijk, en oogstten lovende kritieken in het Waalse magazine ‘Télémoustique’. Hoe verklaar je dat?

Er vlogen zelfs journalisten uit Canada over om ons te interviewen. Hoewel die moeite deden om de teksten uit te pluizen, moet het toch vooral de muziek geweest zijn die hen aansprak. Ons amalgaam van Sisters Of Mercy-gitaren, Kraftwerk-elektronica, punkvocalen en fanfaremuziek was vrij uniek – ik ben daar nog steeds fier op.

3 Jullie wisten haarfijn de deprimerende tijdsgeest van de jaren ’80 te vatten.

Ik kan niet ontkennen dat we kinderen van onze tijd waren. Het is de taak van een kunstenaar om de polsslag te voelen van het tijdperk waarin hij leeft.

4 Echt vrolijke jongens waren jullie niet te noemen?

Een rockgroep moet toch iets te vertellen hebben, niet? We namen dat nogal serieus op, ja. Een geweldige zanger ben ik nooit geweest, maar ik had wél overtuigingskracht. Mijn teksten waren overigens niet van humor gespeend. Aroma di Amore heeft ook nooit bij de zwarte garde van de eighties gehoord – we durfden wel eens in fleurige salsa-outfits optreden.

5 Over humor gesproken: wat bezielde je in 1986 om als Bange Konijnen de single ‘Ik Ben Verliefd Op Sandra Kim’ op te nemen?

Dat was een uit de hand gelopen grap. In die zomer traden gitarist Fred Angst en ik als straatmuzikanten op. Op de Oude Markt in Leuven zat de baas van een platenlabel op een terrasje iets te drinken, en hij hoorde ons Ik Ben Verliefd Op Sandra Kim brengen. Hij zag er – terecht, zo bleek later – een radiohit in, en stelde voor om meteen de studio van Adamo te boeken: de eerste en enige keer dat we in luxeomstandigheden werkten.

6 Welke tekstschrijver van eigen bodem draagt je bewondering weg?

Raymond van het Groenewoud. Die steekt er met kop en schouders bovenuit. Hij kan op een flegmatieke manier iets treffends over de condition humaine zeggen. In enkele regels zet hij een observatie neer waarvoor anderen een vrije tribune in de krant nodig hebben.

7 Vorig jaar veroorzaakte Fred Angst een rel door in ‘De Morgen’ te stellen dat de teksten van dEUS nergens op slaan. Geef je hem gelijk?

Die zaak werd serieus opgeklopt toen Studio Brussel die ongelukkig weergegeven uitspraak oppikte en op de websites van Aroma di Amora en dEUS heftige discussies tussen fans ontstonden. Ik heb Tom Barman toen gebeld om uit te leggen dat wij dEUS wel degelijk appreciëren.

8 Denk je niet dat er evengoed mensen zijn die aan jouw pennenvruchten geen touw kunnen vastknopen?

Tuurlijk. Dat vind ik er trouwens net de kracht van: dat je ze vanuit verschillende invalshoeken kunt bekijken. Ik heb die dubbelzinnigheid altijd bewust uitgespeeld.

9 Zou je vandaag een jonge, beginnende muzikant willen zijn?

Ik zou niet willen ruilen. Het leuke van de punktijd was dat je op je intuïtie dreef en alles zelf in handen hield. Wij hadden geen manager, terwijl groepen nu platgewalst worden door de marketing.

10 Tegenwoordig zijn literatuur en theater je hoofdbezigheden. Mis je de adrenaline van de rock-‘n-roll niet?

Ik heb dat bruisende rock-‘n-roll leven zeker niet constant nodig. De literaire optredens die ik geef, zijn uiteraard anders, maar daarom nog niet minder intens. Ik werk samen met technisch onderlegde muzikanten. Het gevoel door hen gedragen te worden, doet me óók veel deugd. l

Peter Van Dyck