Vanaf donderdag 16/8, 20.00 – Op12
Pukkelpop, het festival met een affiche als een labyrint, live verslaan: ga er maar eens voor staan. Ilse Liebens neemt de handschoen op, want nadat ze eerder al voor Op12 – Ketnet na acht uur ’s avonds – op de wei van Rock Werchter rondliep, mag ze nu in Kiewit hetzelfde doen.
Voel jij je in de festivalbackstage als een kind in een snoepwinkel?
ILSE LIEBENS: Ja jong, ik kan er ook niet aan doen, ik ben echt blij om er te zijn en die artiesten te spreken. Ik zou mij een serieuzere houding kunnen aanmeten, maar dan lijkt het misschien dat ik er tegen mijn zin sta. Zou dat niet pretentieus zijn? Voor Pukkelpop live zijn we nog volop afspraken aan het maken, al zit ik wel al met een verlanglijstje in mijn achterhoofd: Frank Ocean, Lykke Li, Jessie Ware, Santigold, hopelijk de Foo Fighters… Ja, dat wordt weer keuzes maken.
Hoe gaan jullie om met de herinnering aan de slachtoffers van de storm?
LIEBENS: Dat zijn we nog aan het bespreken. Vermoedelijk besteden we aandacht aan de minuut stilte die op donderdag gehouden zal worden. Maar het lijkt me voor ons tv-programma best dat we ons daarna concentreren op de muziek.
Waar was jij vorig jaar tijdens de storm?
LIEBENS: In de container backstage waar we ons verslag aan het voorbereiden waren. Eerst dachten we dat dit de zoveelste storm zou zijn, zoals elk zomerfestival er ooit wel eens een over zich krijgt. We hadden monitors met daarop beelden van alle podia. Toen we Skunk Anansie op het hoofdpodium in de storm zagen staan, dachten we nog: dat moeten we uitzenden. Maar toen werd alles erger en erger. Na de storm zagen we al die doorweekte festivalgangers in de backstage komen, met rode plekken van de hagelbollen. Je probeert te helpen, maar veel kun je niet doen. En dan hoor je over de dodelijke slachtoffers… Ik ben nog lang ter plaatse gebleven want het had geen zin de file langer te maken. Het was heel bevreemdend om ’s nachts naar huis te gaan, net als de volgende dag op het terrein: geen muziek maar het geluid van bulldozers die puin ruimen. Ik heb het afgelopen jaar echt bewondering gekregen voor de mensen van de organisatie die zich zijn blijven inzetten voor de slachtoffers.
Welke, betere herinneringen roept Pukkelpop bij jou op?
LIEBENS: De ontdekkingen wanneer je onbezonnen een tent binnenloopt om te zien wat er zich afspeelt. Zo heb ik, ik denk in 2004, Feist ontdekt. Meteen na het concert ben ik op de wei de cd gaan kopen. Ja, die kon je toen nog vinden.
Jij komt voor de muziek, stoor jij je aan de steeds opvallender randfenomenen? Tentverbrandingen, tentsletjes…
LIEBENS: Och, is het ooit anders geweest? Toen ik op mijn 16, 17 jaar mijn eerste festivals deed, waren er ook wel enkele vrienden die zich al op de camping laveloos dronken en pas tegen de volgende avond in staat waren om naar de wei te gaan. ‘Man, wat hebben jullie allemaal niet gemist’, dacht ik dan. Maar verder gun ik iedereen van de festivals te genieten zoals hij of zij wil.
Jij bent eerder het type dat zo opgaat in de muziek dat je vergeet te eten en te drinken?
LIEBENS: Vooral dat laatste. Zeker bij een liveverslag drink ik pas iets als dat erop zit. En dan een typisch ‘wijvendrankske’ zoals Hoegaarden Rosé. En o ironie, uitgerekend ik werd onlangs aangesproken op mijn drinkgedrag. Ik deed de presentatie van Suikerrock, het was snikheet, ik had mezelf net getrakteerd op een half rosébiertje, toen een crewlid van LMFAO me verbijsterd aankeek: ‘Not with a beer!’(lacht) Zó onprofessioneel van mij.
HANS VAN GOETHEM
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
