Ex-supermodel Rebecca Romijn duikt vanaf deze week op in de Amerikaanse serie ‘Ugly Betty’. En wel in de rol van een transseksueel. ‘Het is ontiegelijk saai om altijd het mooie meisje te moeten spelen.’

Ze was het gezicht van Christian Dior, lingeriemodel voor Victoria’s Secret, femme fatale in de gelijknamige film van Brian De Palma én een blauwe mutant in de X-Men-trilogie. Maar wat Rebecca Romijn vanaf deze week moet doen in Ugly Betty, is pas echt een uitdaging. Het ex-supermodel met de Nederlandse roots speelt vanaf de 15e aflevering mee in de Amerikaanse bewerking van Betty La Fea, de Colombiaanse telenovela waar ook Sara op gebaseerd is. Omdat de verhaallijnen in telenovelles niet altijd even geloofwaardig hoeven te zijn, duikt Romijn plotseling op als een man die zich heeft laten ombouwen tot vrouw – een operatie die zo goed geslaagd is dat zelfs Jeff Hoeyberghs er even stil van zou worden – en nu enkele oude rekeningen wil vereffenen. Als u dacht dat dat al een beetje over the top was: later in de reeks, in het tweede seizoen, komt haar personage in een auto-ongeluk terecht en verliest ze haar geheugen, waardoor ze dus een tijdje lang gelooft dat ze eigenlijk nog altijd een mán is.

Laat me raden: dit is het meest uitzinnige personage dat je al gespeeld hebt in je carrière?

Rebecca Romijn:(lacht) Het is inderdaad ongelooflijk. Toen ze me de rol voorstelden, heb ik ook niet getwijfeld. Daarvoor leek het me veel te plezant om zo iemand te spelen.

Zat je niet in met je imago?

Romijn: Neen, ik vond het gewoon een heel opwindende rol. Daarbij, ik kan toch niet controleren wat andere mensen van mij denken als ze me zien op het scherm. Dan kies ik liever voor een personage waarmee ik me kan amuseren dan iets veiligs en voorspelbaars. Liever dit dan de ’trophy wife’ of de mooie vriendin: het is ontiegelijk saai om altijd het mooie meisje te moeten spelen.

Ondertussen ben je in de VS zowaar een rolmodel geworden voor transseksuelen. Had je dat verwacht?

Romijn: Door mijn verleden in de modewereld had ik al een paar transseksuele vrienden vooraleer ik de rol aannam, en sindsdien is dat aantal alleen maar toegenomen. Ze komen echt op me afgestapt om me te bedanken – en om te zeggen dat ze graag dezelfde chirurg hadden gehad (lacht). Maar een personage als dit was vijf jaar geleden niet mogelijk geweest op de Amerikaanse televisie, en dat is wel een doorbraak. Ik voel me dan ook een beetje als de vertegenwoordigster van een groep mensen die nog niet tot in het algemene bewustzijn is doorgedrongen.

Heb je vooraf advies gekregen van je transseksuele vrienden?

Romijn: Niet echt. Zij hebben me vooral op het hart gedrukt dat ik niet moest doen alsof ik ‘een man in een vrouwenlichaam’ was. Die mensen hebben echt van op heel, heel jonge leeftijd het gevoel dat ze in het verkeerde lichaam geboren zijn. Mijn personage heeft zich dus altijd al een vrouw gevoeld, en ze vindt het ook fantastisch om eindelijk een vrouw te zijn. En ik kan haar daar alleen maar gelijk in geven (lacht). Tijdens het tweede seizoen, als ik aan geheugenverlies lijd, heb ik wel hulp gekregen van mijn man (acteur Jerry O’Connell, nvdr.). Ik wou weten hoe een man zou rondlopen op hoge hakken, en toen heb ik hem een namiddag met een paar van mijn schoenen laten rondlopen in huis. Héél interessant.

En zijn er al negatieve reacties geweest?

Romijn: Neen, alleen was er onlangs een journalist die me vroeg of iemand me in het echte leven al eens voor een man aangezien had. Ik dacht: Wat, ben jij blind of zo? (lacht) Maar toen ik over zijn vraag begon na te denken, moest ik toegeven dat het toch al gebeurd was. In mijn beginjaren als model heb ik een tijdje in Parijs gewoond, en daar heb ik de fout gemaakt om mijn haar heel kort te knippen. Nu is in Parijs iedereen ongeveer zo groot (houdt haar hand net boven de tafel), terwijl ik 1 meter 90 ben, en toen ik daar rondliep met mijn broske, waren er toch heel wat mensen die mij met ‘garçon’ aanspraken. (lacht) Daarna heb ik mijn haar weer laten groeien en ik heb het nooit meer kort geknipt.

Hoe ben je eigenlijk in Parijs terechtgekomen?

Romijn: Ik ben eerst naar de universiteit gegaan om muziek te studeren. Maar daar ben ik na een jaar mee opgehouden om als model te beginnen. Een scout van een agentschap heeft dan mijn foto’s gezien en een week later zat ik op het vliegtuig naar Parijs. Parijs is echt mijn leerschool geweest. Ik moest er alleen mijn eigen weg zoeken, van casting naar casting trekken, proberen genoeg geld te verdienen om rond te komen… Ik denk dat ik in mijn eerste vijf dagen daar meer geleerd heb dan in het jaar op de universiteit daarvoor. En als iemand wil weten hoe je uit de buurt kunt blijven van Franse mannen: op dat vlak ben ik een wandelende encyclopedie (lacht).

‘Ugly Betty’ schildert niet bepaald een positief beeld van de modewereld. Ben jij tijdens je carrière als model mensen tegengekomen als Wilhelmina Slater, de meedogenloze ‘creative director’ van ‘Mode Magazine’?

Romijn:Oh yeah, ze bestaan echt. Mensen vragen me altijd hoe dicht de verhalen in Ugly Betty bij de werkelijkheid zitten. Wel, ze zitten er niet alleen dichtbij, ze zijn ook vaak gewoon overgenomen uit de realiteit.

Hoe ging jij om met zulke mensen?

Romijn: Na een tijdje kreeg je gewoon een olifantenhuid. Als je niet tegen kritiek kon, dan had je geen plaats in de modewereld. Er is bijvoorbeeld ooit eens een heel, heel erg belangrijke hoofdredactrice van een modemagazine geweest die me echt de grond heeft ingeboord. Ik werd aan haar voorgesteld voor een fotosessie en ze zei koudweg: ‘Jouw heupen zijn veel te breed.’ En daarna draaide ze zich om en ze wandelde weg. Het ergste was eigenlijk nog dat ze me niet eens in mijn gezicht gekeken heeft. Voor haar was ik niets meer dan een paar heupen, die blijkbaar te dik waren.

Ik kan me niet voorstellen dat jij, als prototype van de ‘American beauty’ – groot, blond, blauwe ogen… – je vaak lelijk hebt gevoeld.

Romijn: Dat valt toch nog tegen (lacht). Tijdens mijn jeugd was ik een echte laatbloeier – ik was van mijn vrienden bijvoorbeeld de laatste die schaamhaar kreeg. Pas toen ik 17 was, heb ik een scheut gekregen en ben ik op één zomer tijd bijna twintig centimeter gegroeid. Mijn spieren begonnen zelfs letterlijk pijn te doen, omdat ze het groeitempo van mijn beenderen niet konden bijhouden.

Ik ben vroeger ook nooit met mode bezig geweest. Voor ik model werd, had ik nog nooit make-up of lotions gebruikt. Ik ben opgegroeid in Berkeley (een universiteitsstad in Californië, nvdr.), in een hippieachtige, intellectuele omgeving waar het niemand iets kon schelen hoe je eruitzag. Mijn moeder had ook geen make-up in haar badkamer staan, dat heeft haar nooit geïnteresseerd. Toen ik mijn vader (die uit Nederland afkomstig is, vandaar haar achternaam; ndvr.) vertelde dat ik model wou worden, verklaarde hij me gek. Nou ja, toch tot hij mijn eerste cheque te zien kreeg (lacht).

Je kon je dus toch wel inleven in het verhaal van Betty Suarez, het meisje in ‘Ugly Betty’ dat als complete outsider in de modewereld terechtkomt?

Romijn: Absoluut. De serie gaat over hoe je jezelf trouw moet blijven, en dat is ook waar ik zelf altijd mee heb geworsteld. Het is heel moeilijk in deze industrie, waar zoveel nadruk wordt gelegd op dingen als ‘schoonheid’ of ‘roem’. Trouwens, wat je daarnet zei over hoe ik het prototype van de Amerikaanse schoonheid ben… Een paar jaar geleden was ik aan het werken voor Tommy Hilfiger, en hij vertelde toen in een interview: ‘Ik hou van Rebecca Romijn, omdat zij voor mij de klassieke Amerikaanse schoonheid verpersoonlijkt.’ De journalist van dienst heeft toen gebeld naar mijn moeder, om haar te vragen wat zij van die uitspraak vond. Zij geeft les aan immigranten en vluchtelingen uit Zuid-Amerika en Azië, en ze zei: ‘Rebecca is helemaal geen klassieke Amerikaanse schoonheid. Die zijn niet blond en ze hebben geen blauwe ogen, maar ze zijn donker, ze hebben zwart haar, en ze zijn een mengeling van een hele hoop dingen.’ Eigenlijk ben niet ik, maar is Betty het toppunt van schoonheid in de ‘melting pot’ die Amerika is.

‘UGLY BETTY’

Elke donderdag om 20.55 op Vijftv.

Het eerste seizoen komt deze week ook uit op dvd, bij Buena Vista Home Entertainment.

Door Stefaan Werbrouck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content