22.10 – VijfTV

De regen, het politieke circus, de weinig klokvaste treinen, de flauwe Eurosong- inzendingen… Redenen genoeg om België achter te laten en je geluk elders te zoeken. Al verbleken de genoemde factoren allemaal bij de redenen waarom de koppels in Post uit België ons land verlieten. In dit nieuwe human interest/reis-programma praat Anne-Marie Gilis met Vlamingen die naar het buitenland emigreerden en kijkt ze hoe de achterblijvers daarmee omgaan.

Wat mogen we juist verwachten van ‘Post uit België’?

Anne-Marie Gilis: Post uit België vertelt het verhaal van koppels en gezinnen die alles en iedereen in Vlaanderen achterlaten om in het buitenland een nieuw leven te beginnen. We luisteren naar hun verhaal, maar gaan ook langs bij de achterblijvers. Zij missen hun familie of vrienden, en schrijven hen in het programma een brief. Maar Post uit België is meer dan een humaninterestprogramma. De kijker krijgt ook reisinformatie over het land en over de hotelletjes die de Vlamingen er uitbaten.

Waarom gaan die mensen weg uit België?

Gilis: Soms was hun emigratie gewoon een vlucht. Een van de koppels trok bijvoorbeeld na de plotse dood van zijn dochtertje naar het buitenland om zijn verdriet te verwerken. Maar de redenen zijn erg uiteenlopend. En dat maakt de reeks ook zo mooi. Sommige mensen waren gewoon op zoek naar een nieuwe uitdaging, terwijl anderen rustig in het buitenland van het leven willen genieten.

Was het voor de achterblijvers gemakkelijk om voor de camera een persoonlijke brief te schrijven?

Gilis: Toch wel, daar keek ik zelf van op. De Vlaming is blijkbaar toch niet zo gereserveerd als men denkt. De achterblijvers waren ons vaak ook dankbaar dat we hen die kans gaven. En na een tijdje vergaten ze meestal dat er een camera stond te draaien.

Je vertrekt binnenkort zelf naar het buitenland. Verwacht je veel post uit België?

Gilis: Ik vertrek binnen enkele weken naar München om mijn journalistieke droom verder uit te bouwen. En natuurlijk ga ik SBS België (het moederhuis van VijfTV, nvdr.) missen. Ik heb hier heel mooie programma’s mogen maken. Maar nu is het tijd voor iets nieuws: stilstaan is vastroesten. Maar ik denk niet dat de achterblijvers veel brieven zullen moeten schrijven. München ligt maar op een uurtje vliegen van België, hè (lacht).

Frederik De Ridder