EEN MACHTIG MONSTERTJE. NINTENDO VERLEGT MET HET ORIGINELE EN ACTIERIJKE ‘POKÉMON COLOSSEUM’ de mogelijkheden van verschillende spelconsoles.

(GC)

Pokémon Colosseum *

De Pokémonmania ligt al een kleine eeuwigheid achter ons, maar Nintendo is duidelijk nog niet van plan om zijn kleine monstertjes op te bergen. Dat hoeft ook niet, al betekent het wel dat de Japanse gamesgigant de lat steeds hoger moet leggen om de verveling bij het publiek te voorkomen. In Pokémon Colosseum lukt dat aardig. Net zoals eerdere games met de schattige mormels in de hoofdrol, is Colosseum eigenlijk een vereenvoudigde versie van een Role Playing Game, die zoveel actie bevat dat hij nooit saai dreigt te worden. Saai wordt het ook nu niet, doordat Nintendo voldoende creatief talent aan boord brengt om een originele en spannende gameplay te ontwikkelen. Het verhaal draait rond een jongen die de gave heeft bemachtigd om de schoenen van Pokémon te stelen. Samen met zijn vrouwelijke metgezel gaat hij op jacht naar zogenaamde Shadow Pokémon, die hun hart hebben afgesloten van de buitenwereld. Wat een onzin, denkt u nu, maar gelukkig dient het wegwerpverhaal enkel om de game op gang te trekken en staat het verder niet in de weg van de actie. Die actie is harder en ze speelt zich af in een grimmiger decor dan we gewoon zijn. Dit is wellicht een poging van de ontwikkelaars om in de leefwereld van de oudere GameCube-speler binnen te treden. In het ideale scenario van Nintendo overtuigt Colosseum gamers om personages uit oudere Pokémontitels op de GameBoy Advance over te halen naar de GameCube, waar ze in mooiere 3D-decors kunnen aantreden. Met de juiste verbindingskabel tussen de GameBoy Advance en de GameCube is die verhuis inderdaad mogelijk. De ultieme strijd: vier spelers die het tegen elkaar opnemen met elk hun ‘eigen’ personage, dat ze hebben getraind in een andere game. Als Nintendo zich écht kan onderscheiden van zijn concurrenten Sony PlayStation en Microsoft, dan wel via die verregaande interconnecties van hardware én software. Waarmee we natuurlijk niet willen zeggen dat Colosseum zulke kunstgrepen nodig heeft om zijn bestaansrecht te rechtvaardigen. Dat de game enige voorkennis van de speler veronderstelt, doet het vermoeden rijzen dat Nintendo ervan uitgaat dat achttienjarigen hem zullen oppikken uit jeugdsentiment. De populariteit van Pokémon is overigens een zwaard dat aan twee kanten snijdt. Als je vijf jaar geleden neerkeek op alle losers die zich gewillig lieten leiden door de marketingmachine van Nintendo, zal je je nu niet in extremis laten bekeren.

Bart Vandormael