POINT BLANK ****

ANGIE DICKINSON en LEE MARVIN in 'POINT BLANK'. 'Over een man die neergeschoten wordt, terugkomt en naar zijn ziel op zoek gaat.'

Zondag 26/2, 1.45 – BBC 2. John Boorman, VS 1967.

Op het einde van de jaren zestig was de film noir al lang over zijn hoogtepunt heen, maar het genre – en eigenlijk de hele Amerikaanse cinema – kreeg toen wel een forse injectie van de meer kunstzinnige en modernistische Europese auteurscinema. Ten bewijze: Point Blank, het Hollywooddebuut van de Britse regisseur John Boorman ( Deliverance). Niet verwonderlijk dus dat deze existentiële wraakthriller het label ‘Antonioni plus geweld’ kreeg opgekleefd, al is deze stilistisch vernieuwende genrefilm ook invloedrijk geweest. Steven Soderbergh heeft toegegeven voor The Limey hele scènes te hebben gejat, net zoals Drive-regisseur Nicolas Winding Refn zijn schatplichtigheid niet ontkent.

De ster van deze adaptatie van Donald E. Westlakes pulpmisdaadverhaal The Hunter – later volgde de inferieure remake Payback – is Lee Marvin als de koudbloedige gangster Walker. Na een overval wordt hij zowel door zijn beste maat als zijn vrouw verraden en voor dood op Alcatraz achtergelaten. In een brutale wraakmissie gaat Marvin als een gemene psychopaat fanatiek op zoek naar zijn ex-partners om zijn deel van de buit op te eisen. Het spoor naar zijn 93.000 dollar leidt hem tot een schimmige misdaadorganisatie in L.A. Boorman vat de moderne architectuur van de stad in een kille geometrische esthetiek, waardoor hij impliceert dat de organisatie symbool kan staan voor de dreiging van modern corporatief Amerika.

Bij zijn release werd Point Blank helemaal niet gezien als de toekomstige klassieker die deze neonoir nu is. Heel wat critici hadden het moeilijk met Boormans door Jean-Luc Godard en Alain Resnais beïnvloede gefragmenteerde chronologische vertelstijl. Boorman gebruikt dat jazzy en door ontregelende flashbacks onderbroken ritme net om te suggereren dat Walker evengoed dood kan zijn. Bijgevolg mag deze formeel vernieuwende film opgevat worden als één lange droom van een stervende man.

Later verklaarde Boorman dat Point Blank in zekere mate een documentaire over Lee Marvin was. Toen Marvin tijdens WO II als marinier vocht, kwam hij op het eiland Saipan met zijn peloton in een hinderlaag terecht. Bijna al zijn collega’s kwamen om en ook Marvin werd neergeschoten. Volgens de regisseur had Marvin schuldgevoelens omdat hij de aanslag overleefd had, maar hij kwam wel terug. ‘Daar gaat Point Blank over. Over een man die neergeschoten wordt, terugkomt en naar zijn ziel op zoek gaat. Lee did that every day.’

(L.J.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content