Met de hiphopplaat ‘Baldhead Slick & Da Click’ keert rap?legende Guru het uitgemolken ‘Jazzmatazz’ de rug toe. Niet te vroeg, want het derde album in de reeks rook alleen nog naar geld. De rapper wil zich nu toeleggen op zijn eigen platenmaatschappij en het nieuwe album van Gang Starr. Door Ben Van Alboom

Guru Presents Baldhead & Da Click (Ill Kid Records/Lowlands)

Concert: 23/11, Ancienne Belgique. Samen met hiphopnieuwkomer Krumbsnatcha, DJ Taurus (Big Deal) en de Brusselse deejay Flip. Info: www.abconcerts.be

Eind de jaren ’80 richtte Guru ( Gifted Unlimited Rhymes Universal) samen met producer DJ Premier het baanbrekende hiphopensemble Gang Starr op. Hun ambitieuze debuutplaat No More Mr. Nice Guy (1989) bracht jazz en hiphop dichter bij elkaar. Nochtans was het album slechts een voorloper van de nog invloedrijkere platen Step In the Arena (1991) en Daily Operation (1992). Terwijl het gros van de hiphopartiesten er, begin de jaren ’90, de scherpe kantjes aan het afvijlen was, zetten het samplewerk van Premier en de vernuftige teksten van Guru het genre opnieuw op het juiste spoor.

Met de daaropvolgende platen ging het tweetal op zijn elan verder. Om beurten gingen ze echter ook andere richtingen uit. Zo stond Premier onder meer achter de knoppen van Nas, Rakim, Notorious B.I.G. en KRS-ONE. Guru werkte zichzelf in de kijker met het toonaangevende Jazzmatazz, waarvoor hij samenwerkte met jazzmeesters Roy Ayers, Courtney Pine, Donald Byrd en Lonnie Liston Smith. Het lijstje werd bovendien aangevuld met de Franse rapper MC Solaar en funkmadam N’Dea Davenport.

Het succes van het eerste album gaf aanleiding tot een minstens even succesvolle tweede plaat, waar behalve jazzlegenden Freddie Hubbard en Ramsey Lewis ook vocalisten Me’Shell N’degé Ocello, Chaka Khan, Mica Paris, Jamiroquai en Kool Keith hun medewerking aan verleenden. Het soulgehalte lag gevoelig hoger, maar al bij al leverde Guru een verdienstelijk album af. Hetzelfde kon echter niet worden gezegd van het derde hoofdstuk ( Street Soul) waarop de man in het gezelschap van Kelis, Isaac Hayes, Angie Stone, Craig David en Macy Gray schaamteloos de kaart van zoutloze popmuziek trok.

Met Baldhead Slick & Da Click trekt hij nu, net op tijd, een streep onder Jazzmatazz en keert hij terug naar rechttoe rechtaan hiphop. Deze keer alvast geen vedetteparade, want naast gastoptredens van Ice T, Killah Priest en Treach werkt hij vooral samen met aanstormend talent van zijn eigen platenmaatschappij Ill Kid Records. In afwachting van het zesde album van Gang Starr vind je op de soundtrack van Training Day intussen ook een nieuw nummer terug van Guru en Premier.

Had je na ‘Street Soul’ het gevoel dat het weer eens tijd werd om een echted hiphopplaat in te blikken?

Guru: Neen, want ik was al aan deze plaat aan het sleutelen vóór Street Soul was afgewerkt. Ik liep er al jaren mee in mijn hoofd en ineens was het er. Noem het een vanzelfsprekende progressie: Jazzmatazz was een direct gevolg van wat ik vroeger deed bij Gang Starr en uit Jazzmatazz is nu eenvoudigweg Baldhead Slick & Da Click voortgekomen. ( Geprikkeld) Toen Street Soul in de winkels lag, kreeg ik het verwijt de commerciële toer te willen opgaan. Dat is onzin. Jazzmatazz was voor mij een manier om verschillende genres bij elkaar te brengen en hiphop kleur te geven. Het gaat toch niet aan om eerst te schrijven hoe eentonig hiphop tegenwoordig wel klinkt en vervolgens mijn platen af te breken omdat ze te verscheiden zouden klinken. Wie durft beweren dat ik met Baldhead Slick & Da Click opnieuw bij Gang Starr probeer aan te sluiten, heeft het bovendien bij het verkeerde eind. Gang Starr zit in mijn bloed en om die reden sluit alles wat ik doe daar per definitie bij aan.

Vorig jaar zei je samen met DJ Premier aan een nieuw album te werken. Hoe staat het daarmee?

Guru: Het komt er hopelijk volgend jaar van. Baldhead Slick & Da Click moet je daarom zien als een soort schakel tussen Jazzmatazz en Gang Starr. Toegegeven dat ik deze keer opnieuw met een klein leger artiesten heb samengewerkt, maar de muziek staat ongelofelijk dicht bij wat Premier en ik vroeger op ons eentje deden. De manier waarop de plaat tot stand is gekomen, verschilt overigens evenmin van hoe we vroeger te werk gingen. Het album moest rechtstreeks van de straat komen, want alleen dáár wordt muziek gemaakt. Maar in plaats van zélf voortdurend in de studio te zitten sleutelen, heb ik deze keer de hulp van anderen ingeroepen. Stuk voor stuk zijn het artiesten die begrijpen dat je aan je roots moet vasthouden om een oprechte plaat te maken. Dat is ook de reden waarom pakweg Ice T en Killah Priest onmiddellijk op mijn uitnodiging ingingen. Ze begrepen dat ze niet op een zielloze hiphopcompilatie gingen terechtkomen om de bankrekening van geldwolven te spekken.

Je werkt voor het eerst ook samen met een blanke rapper. Tot voor kort werden die nochtans vaak de rug toegekeerd.

Guru: Daar heb ik me nooit iets van aangetrokken. Het is niet meer dan normaal dat iedereen aanvankelijk zijn territorium wil beschermen, maar stilaan begint iedereen te beseffen dat dat nergens voor nodig is. Op het nummer Never Ending Saga heb ik inderdaad met een blanke rapper uit Montreal samengewerkt, omdat ik gewoon wild ben van zijn stijl. Bless is een getalenteerde jongen en het feit dat hij blank is, kan me gestolen worden. Aan hetzelfde nummer werkt overigens ook de vrouwelijke rapper Lae D-Trigga mee. Pakweg vijf jaar geleden werden vrouwelijke rappers evenmin ernstig genomen. Tijden veranderen en dat is maar goed ook. Hoe meer mensen zich geroepen voelen om een hiphopplaat te maken, hoe meer verschillende richtingen het genre op termijn zal inslaan.

Is het daar al niet hoogdringend tijd voor?

Guru: Ik ben in elk geval niet gehaast. Wie alleen naar populaire radiostations luistert en de godganse dag naar MTV kijkt, krijgt misschien de indruk dat hiphop op sterven na dood is. Daar is niets van aan. Hiphop lééft, maar de kwalitatief sterke artiesten worden al te vaak gepasseerd door platvloerse commercie: de ene platenfirma heeft er al meer geld voor over om hun spullen in de ether te krijgen dan de andere. Alleen al om die reden hoor je overal mensen zeggen dat hiphop behoefte heeft aan vers bloed.

Het is voor sommigen bovendien allang niet meer voldoende dat iemand nog louter met een hiphopplaat voor de dag komt. Ze vinden dat het genre stilaan volledig uitgemolken is en het weer tijd wordt voor iets nieuws. Ik begrijp dat ze dat met de beste bedoelingen zeggen, maar ze gaan voorbij aan het feit dat ze zich louter bezighouden met wat ze op de radio horen. Hiphop moet geen vers bloed, maar platenmaatschappijen die zich meer op muziek dan op imago toeleggen.

Van zijn agressieve imago is het genre in elk geval nog niet verlost, want veel artiesten op de plaat kunnen naar verluidt niet met je op tournee trekken omdat ze het land niet uit mogen.

Guru: ( onverstoord) Het is juist dat veel hiphopartiesten de wet al eens overtreden hebben. Mijn nieuwe aanwinsten Mendoughza, Lae D-Trigga en Kreem.com kunnen op dit moment het land niet uit omdat de voorwaarden voor hun vervroegde vrijlating uit de gevangenis dat niet toelaten. Het is echter niet aan mij of om het even wie om iemand te veroordelen voor wat in het verleden is gebeurd. Iedereen verdient een tweede en zelfs een derde en vierde kans. Uiteindelijk dien je ook alleen aan God verantwoording af te leggen.

Op je plaat bedank je nochtans Allah.

Guru: Is dat niet hetzelfde? Mijn ouders zijn katholiek, mijn zus flirt met het boeddhisme en zelf ben ik een moslim. Uiteindelijk komt dat echter allemaal op hetzelfde neer. Het verschil zit hem in de manier waarop je een geloof beoefent. Osama Bin Laden moet mij niet komen vertellen dat hij moslim is. Net als de Ku Klux Klan de bijbel al decennialang misbruikt om hun daden te verantwoorden, misbruikt hij zijn geloof om een persoonlijke oorlog uit te vechten. Zulke mensen verafschuw ik.