Pink Room

Na de titels Relationshit (een ep uit 2018) en Zum Kotzen (een lp van twintig minuten het jaar erna) houden deze Gentse noisepunkers het met Putain Royale nog redelijk fatsoenlijk. Enkel op papier dan. Het duurt niet tot de tweede keer dat schreeuwboei Bart Cocquyt zijn jongeheer ter sprake brengt voor je denkt: echt subtiel is dit niet. Pink Room hanteert de sloophamer en breekt daar ook potten mee, want over de songs lijkt nagedacht, het ‘de lockdown stinkt’-sentiment is razend actueel en de tentoongespreide energie zet ook úw adrenaline in beweging. Vreemd: er staat geen metal in Cocquyts Spotify-favorietenlijst, maar in zijn hypervoordracht kun je er niet naast luisteren, zoals de psychogrunge van Losing en Stay White of de garagethrash van Hail Satan getuigen.