Geert Zagers
Geert Zagers Journalist bij Knack Focus

Pieter-Jan De Smet (40) is acteur en muzikant. Met de motherfucking rock-‘n-rollvoorstelling ‘Cockfish’ doet hij nog tot januari heel Vlaanderen aan.

Info over de speeldata: zuidpool.be.

Ik ben momenteel de trotse drager van een snor met bakkebaarden. Een camioneur, zeg maar. Voor de theatervoorstelling Cockfish speel ik een lid van een metalband, en daar hoorde een bepaalde look bij. Het kapsel had ik al: zowat mijn hele leven behoor ik tot het type ‘langharig werkschuw tuig’. Uit gemakzucht: het feit dat een mens haar heeft, vind ik een verschrikking. Wat moet je daar in godsnaam mee doen?

Ik zie mezelf als een vrolijke mens. Dat dit zelfportret er zo donker uitziet, heeft dan ook meer te maken met de beschikbare kleurpotloden en stiften uit de tekendoos van mijn dochter, dan met mijn innerlijke gemoedstoestand. Al moet het gezegd: de donkere kant van een mens is toch vreselijk fascinerend? Op dat vlak kan ik me tijdens Cockfish helemaal laten gaan. Ook muzikaal: ik heb altijd wel van oude hardrock gehouden. AC/DC, Black Sabbath, Deep Purple, de oude Metallica, zulke dingen. En natuurlijk Motörhead. Goede snor trouwens, die Lemmy.

Ziet het er wat chaotisch uit? Ik ben wel een chaoot. Mijn werkplek bijvoorbeeld is één grote rommel – tot grote ergernis van mijn madam . Ik heb het nu eenmaal nodig om heel veel rotzooi in huis te hebben. Ik ben ook geen afwerker: ik vind dat je de dingen moet laten groeien in de chaos. En als ze niet willen groeien, moet je wachten tot ze dat doen, of herbeginnen. Achter een opgeruimd bureau songs zitten schrijven, zie ik me niet meteen doen.

Beuzak is Gents voor ambetanterik. Mijn vader noemde mij vroeger vaak zo – liefkozend bedoeld, niet kwetsend. Het is de naam van mijn label geworden, maar het is meer dan dat. Het is ook een soort omschrijving van mezelf: iemand die tegendraads doet, die niet in het rijtje wil meelopen. Lastig, maar niet echt schadelijk.

Ik zie mezelf meer als muzikant dan als acteur. Ik heb niet de pretentie om een acteur te zijn. Of ik nog vaak aan Charles Victor uit De Kotmadam herinnerd word? Niet meer zo veel – behalve door Focus Knack blijkbaar – en daar ben ik niet rouwig om. Niet dat het me nog zo veel kan schelen als vroeger. De tijd dat de zaal bij mijn optredens vol zat met een hoop mensen die naar die rare kerel uit De Kotmadam kwamen kijken is gelukkig voorbij. Bekijk dit zelfportret maar: geen kat die hierin nog Charles Victor herkent.

GEERT ZAGERS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content