Peter Verhelst (46) is dichter, schrijver en theatermaker. Op 21/11 is hij een van de gasten op de literaire avond voor tien jaar ‘het beschrijf’ in de KVS.Meer info: beschrijf.be.

Ik ben één groot oog. Het is de kern van alles wat ik doe. Mijn job als schrijver en als theatermaker heeft alles met kijken te maken. Ik ben op dit moment bezig met de repetities van een theatervoorstelling, en het viel me net nog op dat mijn taak bijna uitsluitend uit kijken en wachten bestaat. Om vervolgens na te denken over wat er goed of fout zit, en dan opnieuw te kijken en te blijven kijken. Kortom: mijn blik is het belangrijkste wat ik heb. Het is de manier waarop ik werk en denk.

Je moet je tijd nemen om écht te kijken. Ik kan eindeloos naar banale dingen blijven kijken: ik kan bij wijze van spreken een half uur naar een opengesneden avocado in de supermarkt kijken. Er gaat een perfectie uit van zoveel details en oneffenheden, die je mist als je er gewoon je blik over laat glijden. Echt kijken wordt nog veel te weinig gedaan – mensen laten hun blik maar al te makkelijk over de oppervlakte dwalen, zonder dieper te gaan. Nu, er is ook zoveel om naar te kijken. Als je je ogen sluit, word je overstelpt door miljoenen beelden die blijven doorwerken. Fascinerend, maar ook debiliserend. Ik heb een heel dubbelzinnige verhouding tegenover de hoeveelheid beelden die ons omringt.

Schrijven is meer dan kijken. Het schrijven begint pas op het moment dat je iets opgeschreven hebt. Elke zin die ik neerschrijf, pas ik nog zo’n vier- of vijfhonderd keer aan. Als ik aan een roman bezig ben, lees ik elke dag alles vanaf de eerste zin opnieuw. Daar ligt voor mij de charme van het schrijven: het gevoel dat je krijgt als je merkt dat alles in elkaar klikt. Daar ben ik fanatiek in, ja. Het gebeurt me dat ik ’s nachts wakker word en besef dat er op pagina honderd- dertien een woord moet veranderen. Om vervolgens op te staan en mijn computer aan te zetten. Vroeger staken ze je daarvoor in een instelling, nu word je gesubsidieerd.

Of ik een perfectionist ben? Ik hoop van niet. Ik geloof ook niet dat dat mogelijk is, een perfectionist zijn. Leven en perfectionisme zijn twee dingen die elkaar vermoorden, heb ik met vallen en opstaan moeten ontdekken. Leven met een drang naar perfectie werkt niet, en zeker niet als er meer dan één persoon in een huis woont.

Dit is niet toevallig een foto en geen tekening. Een tekening geeft veel meer bloot dan een foto. Ik heb er een lichte hekel aan mijn eigen ziel te grabbel te gooien. Weet je, mijn werk zegt meer over me dan dat ik hier mijn dagboek zou publiceren.

GEERT ZAGERS