1 Toen ik je boek in handen kreeg, dacht ik meteen aan Swimming Pool van François Ozon. Dacht je ook aan die film van François Ozon bij het schrijven?
Peter Terrin: Ik ken de film en ben een grote fan van Ozon en de vervreemding die in zijn werk zit. Swimming Pool (2003) was een remake van Jacques Derays La piscine (1969) met Romy Schneider en Alain Delon in de hoofdrol. Ook een heel knappe film, met die broeierige sfeer. Maar toch hebben die bij het schrijven van Al het blauw niet bewust een rol gespeeld. Het mooie aan schrijven is dat de lezer allerhande zaken in je boeken herkent die je er zelf niet in gelegd hebt. De cover van het boek was trouwens ook een probleem. Zet je alles in het blauw of vermijd je net die kleur? Gelukkig kwam André Kertész, een van mijn favoriete fotografen, te hulp, met zijn uit 1917 daterende foto van een onderwaterzwemmer.
2 Waarom speelt een groot deel van je roman in een café verbonden aan een zwembad?
Terrin: Omdat er in zo’n café een onpersoonlijke sfeer hangt. In de jaren tachtig had je echte jongerencafés. Wanneer je daar naartoe ging wist je precies welke muziek je zou horen en welk type mensen er zou zitten. Maar in het café van het zwembad zat niemand en iedereen.
3 Was die terugkeer naar de jaren tachtig ook een terugkeer naar je eigen jeugd?
Terrin: Het schrijven ging heel vlot. Dat ik toen ongeveer de leeftijd van Simon had, zal daar inderdaad wel iets mee te maken hebben. Als schrijver gebruik je altijd autobiografische elementen. Ik vond die jaren tachtig een interessante grondlaag voor mijn schilderij. Dat iedereen nog overal rookte, dat je naar een telefooncel ging als je een privégesprek wilde voeren, en natuurlijk ook de muziek. Internet bestond nog niet, muziek was daarom iets om je mee te identificeren. Je keek echt uit naar de release van een nieuwe lp. Er is trouwens een Spotify-playlist gemaakt van Al het blauw. Ik heb me in het boek kunnen uitleven met het samenstellen van mijn ideale zomerfestival. Ik heb opgezocht of mijn favoriete groepen van die tijd op hetzelfde festival hadden kunnen staan, en dat bleek zo te zijn. Die kans wilde ik niet laten liggen. De jaren tachtig waren prachtig.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
