Pearl Charles

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie doet ons deze week een snelcursus seventiesiconen aan de hand? Dat blijkt Pearl Charles uit Los Angeles te zijn, die de gepolijste americana van haar debuut Sleepless Dreamer (2018) injecteert met een gulle dosis softrock en glampop. Onbeschaamd maar aanstekelijk, hoe Only for Tonight leentjebuur speelt bij ABBA. In What I Need is het schuifelende ritme verwant aan Dreams van Fleetwood Mac, en de droeve knik die Charles in haar kraakheldere stem legt tijdens Don’t Feel Like Myself voert u mee naar de hoogdagen van The Carpenters. Yesterday once more, dat zou het motto kunnen zijn. Of misschien: ‘Wat Haim en Kacey Musgraves kunnen, kan ik ook.’ Magic Mirror flirt opzichtig met clichés, maar bewijst tegelijk dat ook stijloefeningen gebaat zijn bij expertise.