Paul Baeten
Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

P.B. GRONDA, schrijver van onder meer Onder vrienden en Straus Park, duikt elke week in de populaire cultuur.

Waarover praten we als we over muziek praten?

Over veel, zo veel is zeker. Het is een erg goed uitgewerkte sociale code, een vorm van elkaars vingerafdruk nemen.

Maar hoe meer we muziek streamen, hoe minder we erover praten. Hoe meer albums vervangen worden door tracks, hoe minder we erover praten. Hoe meer muziek sneller beschikbaar is, hoe minder we erover praten.

Is dat nog wel nodig, dat gepraat, nu we onze ontdekkingen of favorieten gewoon delen of in een lijstje gooien dat mensen die dat willen dan kunnen volgen?

Niet echt. Op dezelfde manier dat het niet echt nodig is om nog op restaurant te gaan als je toch aan huis kunt laten leveren. En dan nog. Strikt genomen kunnen we ook pillen slikken en water drinken om in leven te blijven. Als alles vereenvoudigd is, zullen we vaststellen dat leven meer is dan zo bewegingloos mogelijk niet doodgaan.

Nu en dan zie je stukjes verschijnen over hoe we allemaal nerds geworden zijn. Dan is er iemand wakker geschoten en heeft die gemerkt dat heel de wereld intussen met telefoontjes en tablets rondwandelt.

Maar een nerd is niet iemand met een smartphone die min of meer weet wat een gigabyte is. Een nerd is fundamenteel een wetenschapper of ten minste een wetenschappelijk geïnclineerde persoon die de zaken bekijkt op een manier die emotie of beleving in het beste geval beschouwt als een variabele factor om rekening mee te houden. Voor de rest gaat het over probleem en oplossing. Efficiëntie.

De vraag is dus: verliezen we iets door onze beleving van muziek aan YouTube- en Spotify-nerds over te laten, en dus efficiënter te maken?

Soms neem ik deel aan een vorm van dorpsleven. Ik maak dan contact met mensen die bij een bank werken of op zelfstandige basis zonnepanelen installeren. Je hebt in dat soort situaties niet veel opties als man. Je kunt praten over sport, auto’s, bouwtechnieken of biologische voorkeuren. Zo weet ik van Francesco dat hij op vrouwen valt met uitgesproken jukbeenderen en heb ik de basisopstelling van Juventus gememoriseerd voor wanneer ik Luigi tegenkom. ‘Bonucci stond maar te slapen tegen Sampdoria, zet die toch centraal’, zeg ik dan bijvoorbeeld, omdat het anders over zijn verbouwing zal gaan.

Meer dan vijfennegentig procent van wat we zeggen, is complete nonsens. Francesco is al 400 jaar getrouwd met een vrouw met een rond, hoekloos gezicht en ik heb geen flauw idee van wat Bonucci goed of fout doet. Dat is niet erg want daar gaat het natuurlijk niet om. Het gaat om: we zien elkaar staan en kunnen het goed genoeg met elkaar vinden om niet meteen tot fysiek geweld over te gaan. Het is dat of het is oorlog, dus dan maar dat.

Muziek is een uitzondering. Daar kun je niet in bullshitten. Dat ziet de ander zo aan je gezicht. Muziekgesprekken zijn puur en snijden door de slappe koek die we anders graag serveren of opvreten. Er staan een paar feesten gepland, zie ik. Dat wordt luisteren naar de biologische voorkeuren van je pokdalige neef. Er is echter een prachtig alternatief. Dat begint met een m- en het rijmt op darmperistaltiek.

P.B. GRONDA

VERLIEZEN WE IETS DOOR ONZE BELEVING VAN MUZIEK AAN YOUTUBE- EN SPOTIFY-NERDS OVER TE LATEN?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content