P.B. GRONDA, schrijver van onder meer Onder vrienden en Straus Park, duikt elke week in de populaire cultuur.

Ik wil niet met andere schrijvers in een busje kruipen om vervelend geroddel te horen over wie precies hoevéélte veel zuipt en welk boek Lanoye die week het beste van het jaar vond om dan op een stoffig podium te gaan staan zweten in een slecht pak van de Zara.

Wat ik wil, is tussen de hoofdstukken door gewoon aan een meer liggen en prosecco drinken. Het mag ook chardonnay zijn, zolang het weer en het gezelschap maar meedoen.

Kortom, ik heb niet veel nodig. Buiten dus net genoeg geld om die fles prosecco of chardonnay te betalen. Dat geld komt in mijn geval uit auteursrechten die ik verdien uit boeken en columns. Een goed systeem, eigenlijk. Je mailt nu en dan wat tekst door en in ruil sturen ze geld. Echt heel praktisch.

Zoals alle mensen ter wereld zat ik vroeger gewoon in een bandje. Ik moest daar toen niet van leven, maar ik heb er wel geleerd hoe moeilijk het is om iets op te bouwen waar niet alleen je moeder en je twee beste maten naar komen kijken, laat staan iets waar je mensen zo zot van krijgt dat ze ook nog eens een cd, een T-shirt of een petje kopen.

Misschien daarom heb ik het altijd normaal gevonden om andere mensen te betalen voor hun auteursrechten. In de beginjaren van Napster en vergelijkbare diensten heb ik natuurlijk wel even meegedaan. Intussen kocht ik de cd’s van de bands die ik goed vond. Een paar jaar later, toen ik werk en een MasterCard had, importeerde ik al mijn cd’s in iTunes en maakte ik daar een account aan. Intussen heb ik Spotify, waar muzikanten duidelijk nog moeten vechten voor een betere deal, maar dat conceptueel wel goed zit.

Een heel ander verhaal zijn films en reeksen. Dat zijn natuurlijk producten die veel duurder zijn om te maken dan een single of een cd. De verkoop ervan is ook iets ingewikkelder.

Maar het kan toch niet dat we vijftien jaar na Napster weer naar illegale modellen worden geduwd omdat de markt niet meewil. Je kunt netflixen, maar dan mis je HBO, je kunt die vier slechte films huren in de iTunes Store of via je tv-aanbieder een film binnenhalen. Veel platformen worden ook gebruikt om het verlies van geflopte titels alsnog in te perken. Natuurlijk word je dan uit de markt geknald door een stel nerds van over de hele wereld die het wel even zullen regelen terwijl ze lauwe pizza eten.

Muzikanten kunnen desnoods binnen hun natuurlijke bezigheden nog de nadruk leggen op optredens. Bij reeksen en films is dat moeilijker, dus de producenten daarvan zijn nog veel meer genoodzaakt om een nieuw, winstgevend platform te bedenken waar alles samenvloeit.

Intussen blijkt de papieren roman stand te houden en zelfs terrein te winnen. E-books toch nog niet de nieuwe standaard? Ik hoop het, want 1. we hebben al schermen genoeg en 2. op de dag dat e-books gratis te downloaden zijn, moet ik in de lokale Delhaize gaan solliciteren wegens dus geen zin om in dat busje te kruipen. Kan ik na mijn werk wel weer rechtstreeks naar dat meer met mijn fles prosecco. Al mag Chardonnay ook.

P.B. GRONDA

IK WIL NIET MET ANDERE SCHRIJVERS IN EEN BUSJE NAAR VERVELEND GERODDEL LUISTEREN. TUSSEN DE HOOFDSTUKKEN DOOR WIL IK GEWOON AAN EEN MEER LIGGEN EN PROSECCO DRINKEN.