P.B. GRONDA, schrijver van onder meer Onder vrienden en Straus Park, duikt elke week in de populaire cultuur.
Er is een bepaald genre van humor ontstaan over hoe goed het leven is dat wij leiden. Met veel goede wil zou je kunnen zeggen dat de oorzaak van bijvoorbeeld #firstworldproblems een soort schuldbesef is. We voelen ons rot omdat er mensen sterven in de armere delen – dus gewoon: de rest – van de wereld en wij niet weten of we Pinterest gaan checken op onze iPhone of toch maar op de iPad, ook al moeten we die een hele kamer verder gaan halen.
Het zou fout zijn om een sfeer te scheppen waarin er uitsluitend serieus of emotioneel over onrecht gepraat kan worden. Het probleem is dat de bovenvermelde ironie geen onderdeel is van een groter geheel of een soort uitlaatklep omdat er intussen wel zaken gebeuren om de verschillen in de wereld ook echt te verkleinen.
Sommige critici lijken te geloven dat media zoals Facebook of Twitter de mens zo hebben gemaakt: harder en laffer. Dat is zoals De Post verantwoordelijk stellen voor de hoger wordende facturen die via hun netwerk worden bedeeld.
Het enige probleem met onlinemedia momenteel is de anonimiteit. In de echte wereld kunnen we het huis niet uit of het wordt gefilmd, maar op internet mag je als DonaldDuck666 de goorste dingen uiten zonder gevolg. Dat zal op termijn toch zo veel mogelijk verboden moeten worden. Het zal de meest duistere kanten van onze soortgenoten daarom niet plots verlichten, maar er zal tenminste een grotere verantwoordelijkheid bij die zo bevochten vrijheid van meningsuiting komen te horen.
Want intussen lijkt het probleem van het Westen niet zozeer het gebrek aan meningen, evenmin als het gebrek aan kanalen om die te ventileren, maar eerder dat we een werelddeel geworden zijn van enkel dat: meningen. U leest er momenteel weer maar eens een. Door de typische structuur van de veelgebruikte media wordt er ook voortdurend naar meningen gezocht die scoren of veel navolging krijgen in de vorm van duimen of retweets. Het is business.
Wanneer er een ramp gebeurt, dan is de reactie ook dat er daarover heel veel meningen opkomen, vaak in de typische, ietwat pathetische flux die sociale media kenmerkt, die tegelijk bikkelhard en dom is in de manier waarop het onderwerp ook weer snel kan veranderen. Terwijl daar natuurlijk wel de mogelijke kracht ligt: het beïnvloeden van het beleid door je massaal te laten horen en een reactie af te dwingen.
Het systeem is helaas: voortdurend commentaar leveren bij de (kleine versie van de) wereld. Dat is prima, maar de wereld stopt natuurlijk niet om te zeggen: jongens, even de prioriteiten in de gaten houden, stop nu met die katten.
Het is tekenend voor hoe ver we heen zijn in Europa. Meer dan gelijk wanneer in de geschiedenis is Europa dan ook een praatbarak met grote idealen op de tonnen papier die elk jaar in Brussel met weer maar eens meningen worden bedrukt.
En terwijl wij bezig zijn met het kopiëren, afbreken, aanvallen en herdefiniëren van die meningen, vergeten we dat voor de meeste mensen het nog allemaal moet beginnen met gewoon ‘vrijheid’.
P.B. GRONDA
MET VEEL GOEDE WIL ZOU JE KUNNEN ZEGGEN DAT DE OORZAAK VAN #FIRSTWORLDPROBLEMS EEN SOORT VANSCHULDBESEF IS.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
