Paul Baeten
Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

P.B. GRONDA, schrijver van onder meer Onder vrienden en Straus Park, duikt elke week in de populaire cultuur.

Grote principes bezingen is even gemakkelijk als een allesbepalende god verheerlijken. Daarom geloof ik in geen van beide. Niet omdat ik niet wil, maar omdat ik het mezelf niet verkocht krijg. Net zoals ik mezelf niet verkocht krijg dat helemaal alleen een citroenijsje eten plezant kan zijn of dat wijn uit karton eigenlijk minstens even lekker is. Ik kan me natuurlijk vergissen. Daar gaat het net om, de mogelijkheid van een vergissing. De vergissing staat tussen het idee en de realiteit.

We hebben deze maand meer over principes geluld dan over de realiteit nagedacht.

Dat is op zich best goed, eens nadenken over onze verworvenheden en de zaken die ons onderscheiden van andere delen van de wereld, waar bijvoorbeeld journalisten niet vrij kunnen werken of waar dissidente meningen op onmenselijke manieren worden bestraft.

Maar Europa gaat nog steeds veel te veel over de verpakking in de plaats van over de kern van de zaak. Het recht op beledigen, blokletteren we zorgvuldig en uniform. Wereldleiders met trieste gezichten. Breedvoerige edito’s. This is l’Union van Europa.

Amerika heeft zijn economie, China zijn botte groeicapaciteit en Europa, ja, Europa heeft de principes. Die graveren we graag op onze munten en in onze gevels, zodat iedereen naar zijn geld of de oude gebouwen kijkt en niet ziet hoe de realiteit zich verhoudt ten opzichte van de grote woorden.

Helaas worden we niet bepaald door de principes die we aanhangen, maar door de manieren waarop we ertegen zondigen. En zondigen doen we. Allemaal. Continu. Staat en individu.

Niemand vindt dat je te snel mag rijden tot je kind ’s nachts doodziek wordt en dringend naar een ziekenhuis moet. Niemand vindt geweld met geweld beantwoorden een goed idee tot je lief blauw en bloedend thuiskomt. Iedereen vindt dat vrije meningsuiting absoluut moet zijn tot ze iemand vinden die van mening is dat dat niet zo is. Elke staat promoot vrijheid en vrede, tot zijn eigen burgers, verstoken van eerlijke kansen, de vrede doorbreken.

Als kruimels van de ontbijttafel vegen we ze weg, als het erop aankomt, de principes. Daarom is er natuurlijk ook een juridisch kader dat wetten stelt en overtreders bestraft.

Een groot deel van de discussies van de afgelopen maand is terug te brengen tot het juridische domein. Europa wordt niet bezet door duizenden gewapende jihadisten. Er is vandaag geen oorlog te voeren, toch zeker niet binnen de grenzen van de Unie. Iedereen mag gewoon naar school blijven gaan. Het leger kan zich waarschijnlijk elders wel nuttig maken.

Kortom, we hebben grote principes, en die gebruiken veel mensen graag om hun grote agenda lekker principeloos vooruit te stuwen. Dus laten we de zaken behandelen als wat ze zijn. Een ronduit vreselijk, maar op zich marginaal terroristisch gebeuren als de misdaad die het is. En de principes die we terecht belangrijk vinden als een streefdoel om het eigen beleid eens naast te leggen. Of zou toegeven dat niet alles loopt zoals we zouden willen imagoverlagend werken?

P.B. GRONDA

WE WORDEN NIET BEPAALD DOOR DE PRINCIPES DIE WE AANHANGEN, MAAR DOOR DE MANIEREN WAAROP WE ERTEGEN ZONDIGEN. EN ZONDIGEN DOEN WE. ALLEMAAL. CONTINU. STAAT EN INDIVIDU.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content