Paul Baeten
Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

P.B. GRONDA, van wie onlangs de nieuwe roman Wanderland is verschenen, duikt elke week in de populaire cultuur.

Een mensenleven is meestal te kort om er belangrijke vragen in beantwoord te krijgen. Bijvoorbeeld: is het waardevol om optimistisch te blijven? Je zou kunnen bewijzen dat optimisme zinloos is. In het verleden gebeurden talloze rampen en elke dag blijven mensen hun best doen om te bewijzen dat er ondanks alles helemaal niets geleerd werd.

Toch is de lakmoesproef vrij eenvoudig: vraag gelijk wie of hij met kennis van het huidige bestaan honderd jaar geleden had willen leven. Niemand bij zijn verstand zal daar positief op antwoorden. Hoewel het een leuke tijd geweest moet zijn. Auto’s en elektriciteit vervingen paardenkarren en kaarsen, maar de medische wetenschap stond nog niet bepaald ver, en als je niet in een blanke elite werd geboren, kon je wat gaan rollen in de modder tot een of andere vreselijke ziekte je er wel onder kreeg. Nu ja, dat is misschien nog niet zo heel hard veranderd. Maar toen mocht je ervoor ook nog even de loopgraven in.

Met andere woorden: het leven is altijd aantoonbaar beter geworden, misschien niet jaar na jaar, maar wel eeuw na eeuw. Het is dus het objectiefst om optimistisch te zijn, want de geschiedenis toont aan dat die houding, ondanks alles, overeenstemt met de uitrol van de toekomst.

Toch heerst pessimisme. Obama wordt vervangen door iemand die al zeker niet Obama zal zijn. We wachten in de EU een volgende dood te analyseren aanslag af, terwijl de Britten a spectacle van themselves maken over de vraag of ze nu wel of toch maar liever niet met de euro willen betalen. Het klimaat is naar de zak. Kaiser Chiefs komt dat ene nummer nog eens spelen op Werchter. Parmezaanse kaas blijkt gewoon hout te zijn. Jan Verheyen.

Klote.

Echt waar, je kijkt toch naar die stroom berichten op je scherm en kan niet anders dan concluderen: klote. Wat hebben we hier eigenlijk toch voor een klotewereld bij elkaar gesukkeld.

En maar zagen, en maar posten, en maar commenten.

Waar zit je dan, met je nochtans rationeel best verantwoordbaar optimisme? Dik nergens.

De oorzaak is mogelijk dat onze werelden veel te vloeibaar geworden zijn. Er bestaat zo goed als geen onderscheid meer tussen de problemen in je eigen wereld en de wereldproblemen, tussen echte blijdschap en de blijdschap van een ster op de Grammy’s.

Veel menselijke eenvoud moet wijken zoals bomen voor beton. Er is verrassend veel schoonheid en vaak moet je er maar je hand voor uitsteken en iemands huid voelen, of een liedje laten spelen op je radio. Maar waar we vroeger de deur al eens konden sluiten, stroomt de nonsens en het gif nu gewoon langs alle spleten naar binnen.

We moeten onszelf beschermen, niet zozeer tegen de toekomst, maar tegen wat er nu gebeurt, en binnen vijf minuten. Technologie is in die zin als een hondje. Nu en dan moet je als een schoolmeester voor je beest gaan staan en duidelijk maken wie de baas is. Voor de duidelijkheid: dat ben jij. Wij kunnen onze machines uitschakelen, maar het zou een vergissing zijn om ervan uit te gaan dat het omgekeerde onmogelijk is.

P.B. GRONDA

HET KLIMAAT IS NAAR DE ZAK. KAISER CHIEFS KOMT DAT ENE NUMMER NOG EENS SPELEN OP WERCHTER. PARMEZAANSE KAAS BLIJKT GEWOON HOUT TE ZIJN. JAN VERHEYEN. KLOTE.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content