PAUL MCCARTNEY

© © 2013 MARY MCCARTNEY

WAT?

In vergelijking met het universele genot dat zijn eerdere groepje voor eeuwig en altijd zal verschaffen, is de solocarrière van Sir Paul – waartoe men zijn jaren in Wings ook mag rekenen, we weten wie daarin de baas was – hachelijker ijs om te betreden. Alleen al daarom is het boeiend om te achterhalen hoe McCartney anno 2016 zélf tegenover zijn repertoire staat. Pure McCartney is een door Macca en zijn ’team’ samengesteld overzicht van de zesenveertig jaar ná The Beatles. Een mixtape of afspeellijst, zo u wilt, ‘maybe to be enjoyed on a long car journey or an evening at home or at a party with friends’. En? Blijf maar een beetje hangen in uw gordijnen, want de man gaat zijn beschamende vondsten niet uit de weg.

GEPREZEN EN VERGUISD?

Meestal het eerste, sinds 1970 dus, maar ook opmerkelijk veel het tweede. Al heeft McCartney in de algemene taxering van zijn solowerk enkele fietslengtes voorsprong op John Lennon, een col of twee op George Harrison en een hele Tour de France op Ringo Starr.

EN VANDAAG?

Pure McCartney dient zich aan in verschillende versies: negenentwintig songs op twee cd’s of zevenenzestig op vier. En in beide gevallen krijgt u veel uitstekende deunen voor de kiezen, maar dus ook wat ondermaatse. Het is ridderlijk van McCartney om van alles te hebben geprobeerd op zijn long and winding road, maar binnenpretjes als het elektronische niemendalletje Temporary Secretary, het als een zieke hond aan zijn eigen staart sabbelende Bip Bop (dat hij vorig jaar in het tijdschrift Q nota bene nog zelf zijn belabberdste song ooit had genoemd) of het in een onuitstaanbare eightiesproductie gewikkelde Press hadden nooit de buitenlucht mogen opsnuiven. Laat staan dat ze twintig-dertig-veertig jaar later op deze – weliswaar officieuze – best of allerlei weinig bekende goudklompjes van de tracklist wegdringen. Niets uit het uitstekende Flowers in the Dirt, nou moe. Maar zo bestaat Paul McCartney nu eenmaal. ‘Perfecte titel’, mag u zodoende over Pure McCartney rondbazuinen, zolang u daarbij de ogen maar laat rollen.

CUI BONO?

Al wie na de vorige compilatie, Wingspan uit 2001, verlegen zat om een sliert amuses uit McCartneys werk van na 1984 komt met drieëntwintig hapjes op de deluxevariant best aan zijn trekken. Met zijn niet-chronologische songschikking creëert deze combinatie van recenter werk, deep cuts, hits en voorspelbare classics al bij al genoeg onbevangenheid om in Paul McCartneys bos tal van fraaie bomen te ontdekken.

PAUL MCCARTNEY ****

Pure McCartney Deluxe Edition

pop

Concord

KURT BLONDEEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content