Paul Leary

Wat kan men er tegen de bakkersvrouw bij wijze van praatje uitflappen over de tweede solo-lp van Butthole Surfers-gitarist Paul Leary? Dat het fijn is iemand te horen die zich, ondanks alles wat momenteel tegenzit, toch te pletter amuseert. Of zoals Leary zijn dagbesteding zelf ziet: dicking around. Het verdorven dadaïsme van weleer is getemperd tot een mix van kitscherige country, tureluurse kermisklanken en kierewiete tekenfilmstemmen. Eén keer gebruikt Leary een halve slachtveestapel als achtergrondkoor (ook bij Butthole Surfers hadden loeiende koeien al featurings). Toch drijft de Texaan zijn psychedelica soms nog naar de rand van een psychotische meltdown. ‘There’s a time for drugs and a time to be sane’, herneemt hij een Butthole-song. Geen idee hoe laat het hier is.