PETER BOGDANOVICH

VS 1973, MET RYAN O’NEAL, TATUM O’NEAL EN MADELINE KAHN. 13.45 – VIJFtv

PAPER MOON

In de jaren zeventig, toen Coppola, Kubrick, Scorsese en De Palma de nieuwe jonge Hollywoodgoden waren, werd ook Corman-protégé Peter Bogdanovich als raspaardje binnengehaald. Bogdanovich was vooral een liefhebber van Hollywoodnostalgie en in films als Targets, The Last Picture Show en What’s Up Doc? bracht hij hommages aan het klassieke, vergane Hollywood, en dan vooral dat van zijn idolen John Ford en Howards Hawks. In Paper Moon, naar de bestseller Addie Pray van Joe David Brown, is dat niet anders. Deze picareske, licht cynische en niet al te sentimentele komedie volgt de relatie tussen Moses Pray, een oplichter die luxebijbels aan weduwen probeert te verkopen tijdens de Depressie, en Addie Longings, een schrander ettertje van negen dat rookt en vloekt en dat al of niet Moses’ dochter is. De rollen van Moses en Addie werden vertolkt door Ryan O’Neal en zijn 7-jarige dochter Tatum. Die kreeg voor haar rol een gouden beeldje en ze is daarmee nog altijd de jongste Oscarwinnares. De stoffige straten en dorpen van Kansas en Missouri zijn door Laszlo Kovac, de Hongaarse cameraman van Easy Rider, in schitterend contrastrijk zwart-wit gefotografeerd en de landschappen zijn opnieuw een lyrische hommage aan het werk van Ford, aan wiens film Steamboat ‘Round the Bend ook letterlijk gerefereerd wordt. Ondanks het succes van Paper Moon (de eerste film die geproduceerd werd door The Directors Company, het productiehuis van Coppola, William Friedkin en Bogdanovich), ging het nadien razendsnel bergaf met de carrière van deze gewezen filmcriticus.

Adieu poulet ** Pierre Granier-Deferre, FR 1975. Een wel erg profetische titel! In deze sociaal en politiek kritische film, met als decor Rouen, moet de oudere politiecommissaris Lino Ventura tegen zijn zin een tandem vormen met zijn jongere, onervaren en cynische collega Patrick Dewaere. Het duo kan elkaar niet luchten, maar wanneer ze zich vastbijten in een zaak rond een corrupte politicus, groeit er toch zoiets als een band. De rol van de grappende, onrustige en spottende Lefèvre is de veel te vroeg gestorven en populaire Dewaere (hij had net Les Valseuses achter de rug) op het lijf geschreven. Maar ook Ventura, dat andere monstre sacré van de Franse film, is duidelijk in zijn sas. Het duel tussen deze twee acteurs geeft een extra cachet aan deze gespierde en authentieke, maar wat gedateerde misdaadfilm, waarvoor scenarist Francis Veber de roman van Raf Vallet adapteerde. (20.40 – ARTE)

(L.J.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content