De Amerikaanse dramareeks Touch begint sterk, maar wordt gaandeweg te repetitief om te blijven boeien.
Enkele jaren geleden speelde Kevin Spacey de hoofdrol in Pay It Forward (2000), een tearjerker over een jongetje dat een systeem had bedacht waarbij mensen elkaar een goede dienst zouden bewijzen en daar dan zelf weer voor beloond zouden worden. De tv-serie Touch kun je een soort variant daarop noemen, want het idee dat iedereen ter wereld op onzichtbare manier met elkaar verbonden is en de goede of slechte dingen die jij doet gevolgen hebben aan de andere kant van de planeet, speelt ook hier een belangrijke rol.
Centraal personage in Touch is Jake (David Mazouz), een elfjarig autistisch jongetje dat in zijn hele leven nog nooit een woord heeft gezegd en geen enkele aanraking verdraagt. De hele dag is hij bezig met cijfers, en zoals zijn vader Martin (Kiefer Sutherland) in de pilot ontdekt, is dat omdat voor hem de getallen een speciale betekenis hebben. Jake kan de onzichtbare patronen die alle mensen met elkaar verbinden zien en weet aan de hand daarvan hoe verschillende gebeurtenissen verband met elkaar houden. Als Martin – ook weduwnaar, zijn vrouw liet het leven op 9/11 – leert hoe hij de signalen van zijn zoon moet lezen, kan hij positief ingrijpen in het leven van anderen en vindt hij bovendien een manier om contact te leggen met zijn enige kind.
De thema’s van Touch zijn wel heel erg new-agezweverig en het opzet van de reeks is bijzonder ambitieus, met verhaallijnen die zich over de hele wereld afspelen en op elkaar inhaken, en toch denk je even: het gaat lukken. De eerste aflevering is meeslepend en ondanks de overdosis melodrama ontroerend en daarna lijkt de reeks een soort holistische variant op de misdaadserie te worden, waarbij Martin als rechercheur de tips van zijn zoon moet ontcijferen om bepaalde gebeurtenissen te verhinderen of mensen op te sporen. Alleen loopt er te veel fout om de belofte waar te maken. De verhaaltjes over mensen die toevallig in contact komen, zitten te netjes in elkaar en bevatten zoveel clichés dat ze op de zenuwen gaan werken. De schrijvers lijken gaandeweg ook niet echt meer te weten waar ze naartoe gaan, en beslissen daarom vaak om een personage (en dan vooral professor Arthur, steun en toeverlaat van Martin) nog maar eens te laten uitleggen hoe we allemaal verbonden zijn.
Jammer, want qua concept steekt Touch fel af tegenover de vele veilige krimi’s die de grote Amerikaanse zenders vandaag nog maken, en zowel Sutherland, die meer dan zijn streng trekt, als bedenker Tim Kring, die met Heroes al eens een serie maakte die veelbelovend en ambitieus startte en daarna kopje-onder ging, verdienen beter.
EXTRA’S. Verwijderde scènes plus twee korte docu’s over de wetenschappelijke basis voor de theorie uit de reeks.
TOUCH – SEIZOEN 1**
(20th Century Fox)
STEFAAN WERBROUCK
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
