Paul Bley Verstilling, soberheid, auditief pointillisme, musiceren met leegte: ook dat is jazz.
De Pauw: Ja, absoluut. Paul Bley is een buitengewone pianist. Als ik naar hem luister, heb ik vaak het gevoel dat ik een beetje les krijg. Het is een dénkende pianist, iemand die al een weg heeft afgelegd vooraleer hij aan iets begint. Hij heeft een plan. Omdat hij zo weinig noten speelt? Daardoor ook, ja. De stiltes beheersen, muziek maken met de leegtes tussen de noten: dat is toch wel knap. Want je haakt niet af, hij laat het niet zodanig open dat je denkt: wanneer komt die volgende noot? In het theater heb ik vaak met pianist en componist Kris Defoort opgetrokken, een groot bewonderaar van Bley, die hem ook verschillende keren heeft ontmoet. Hij kon mooi over die man vertellen. Dat helpt bij mij, theaterman en verteller, heel hard. Dat ik naar iemand aan het luisteren ben van wie ik het gevoel heb er iets méér over te weten. Je hoort ook maar één instrument, wat op mij een rustgevend effect heeft. Maar uit dat ene instrument haalt hij wel het maximum. Je krijgt het ten volle, maar zonder behaagzucht, zonder spektakel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
