De speeltijd is voorbij. De tweede plaat van School Is Cool, Nature Fear, klinkt donkerder, gelaagder en ook persoonlijker dan hun eerste. Maar het jongetje in zanger Johannes Genard is nog altijd van de partij. ‘Sommige woorden komen letterlijk uit Game of Thrones.’

In School is Cool-debuut Entropology (2011) zat de jeugdige energie die ook hun concerten tekent. Met Nature Fear schakelt de band meestal een versnelling lager, maar ook een niveau hoger. ‘Iedereen leek te denken dat we op onze eerste plaat zo veel mogelijk lawaai wilden maken, met korte, luide en rijkelijk gearrangeerde nummers’, zegt zanger Johannes Genard. ‘Daarom moest dit een meer uitgebalanceerde plaat worden, die iets donkerder klinkt, met persoonlijkere, meer menselijke teksten. We willen de luisteraar het gevoel geven dat hij met iets spannends geconfronteerd wordt, iets dat verder gaat dan een simpele uitvoering van partituren.’

Zelf kreeg Genard zo’n gevoel bij Hounds of Love (1985) van Kate Bush. ‘Hoewel Bush die plaat gewoon thuis opgenomen heeft en ze zelf geproducet heeft, klinkt ze helemaal anders dan de meeste albums uit die tijd. Het is mijn favoriete plaat ooit.’

Wel meer artiesten waar School Is Cool naar opkijkt – onder meer Peter Gabriel, Tom Waits en Neutral Milk Hotel – doen hun eigen knoppenwerk, vertelt drummer Matthias Dillen. ‘Wij zijn voor Nature Fear wel op zoek gegaan naar een producer, maar waren niet echt enthousiast over de namen die circuleerden. Dus hebben we de plaat zelf geproducet.’ Het geld dat de jongens daarmee uitgespaard hebben, investeerden ze in meer studiotijd. ‘We hebben vier weken in de studio doorgebracht, dubbel zo lang als de vorige keer’, aldus Genard. ‘En dat hoor je.’

Nochtans zijn Golden Grey en Cursing, Let Me In verrassend rudimentair en spaarzaam. Daarop lijk jij je meer dan ooit te ontpoppen tot een singer-songwriter.?

JOHANNES GENARD: Ik ben een grote Bob Dylan-fan, en ook Nebraska van Bruce Springsteen vind ik ongelooflijk goed. Hij heeft die plaat met een heel beperkt instrumentarium gemaakt in zijn huis in New Jersey, en ze geregistreerd met een viersporenrecorder. Die dingen inspireren mij. Een song als Cursing, Let Me In had niet meer nodig dan gitaar en stem. Als we dat gearrangeerd zouden hebben, zou het een Mumford & Sons-nummer geworden zijn. Dat was niet de bedoeling.

De mixage en mastering hebben jullie overgelaten aan Scott Jacoby en Emily Lazar. Moeten we hen kennen?

GENARD: Als je Lazar googelt, krijg je foto’s te zien waarop zij poseert met David Bowie, Lou Reed, Dave Grohl… Dat zijn de Oscar-selfies van de muziek! (lacht)

Zij heeft met al die grootheden gewerkt, maar wij hebben haar vooral gecontacteerd omdat ze, net als Jacoby, meegewerkt heeft aan de laatste Vampire Weekend. Dat is wat mij betreft de best klinkende cd van vorig jaar.

MATTHIAS DILLEN: We hebben haar naam gevonden in het cd-boekje van Modern Vampires of the City. Daarna zijn we op zoek gegaan naar haar e-mailadres en hebben we haar een demo toegestuurd. Ze was meteen enthousiast. Heel fijn.

TOON VAN BAELEN (BASSIST EN STUDENT MUZIEKPRODUCTIE): Johannes en ik zijn een week naar New York getrokken om Nature Fear bij Lazar en Jacoby af te maken. De plaat is in vier dagen gemixt en in één dag gemasterd.

Waar staat Nature Fear eigenlijk voor?

GENARD: Ik begon op een keer gewoon met zoektermen op Google te spelen, en kwam bij die combinatie van woorden terecht. Het zijn heel zwaarwichtige en directe woorden. Het lijkt wel een diagnose: ‘U hebt nature fear.’ (lacht)

Wat zijn daar de symptomen van?

GENARD: Het zou een angstgevoel kunnen zijn voor het grootse, ongrijpbare, oncontroleerbare en onvoorspelbare van de natuur. Ik denk dat heel veel dingen op het gebied van cultuur, wetenschap of religie begonnen zijn vanuit een soort angst voor de natuur.

‘Even God will fade away’, zing je in Tryst. Het lijkt een moderne variant op Nietzsches bekende uitspraak ‘God is dood’. Zijn er cursussen filosofie in jouw teksten geslopen?

GENARD: Matthias en ik zijn een paar jaar geleden samen filosofie beginnen te studeren – Matthias is die studie aan het afmaken, ik ben ermee moeten stoppen door School Is Cool. Het zou kunnen dat daar iets van is blijven hangen, maar ik heb er niet expliciet naar verwezen. Eigenlijk is Tryst gewoon een liefdesliedje. Vroeger had ik daar een degout van, maar bij nader inzien is de liefde toch wel een van de belangrijkste dingen in het leven. ‘They told me even God will fade away / but honey now we are here to stay’: zeg nu zelf, een groter liefdesstatement kun je toch niet maken?

Game of Thrones gezien? Hollow Hill, de titel van een song, is een locatie uit die reeks.

GENARD: Ik heb daar alles van gezien én gelezen. Vooral de boeken vind ik fantastisch, al schaam ik me er een beetje voor. Het is en blijft pulp, hé. Maar ik herken er die nature fear wel in, dat angstaanjagende. Envelop Me en The Soothing Sound of Breaking Bones bevatten zelfs woorden die letterlijk uit Game of Thrones komen. Hollow Hill refereert er toevallig niet naar. Dat is gewoon een sprookje dat ik heb doen rijmen.

Wat trekt jou aan in sprookjes?

GENARD: Dat ze altijd wreder zijn dan je als kind dacht. Herlees de gebroeders Grimmmaar eens. Daar is niks moralistisch aan. Het is gewoon wreed omdat het leven wreed is. Zulke volkssages zijn echt random as fuck. Dat vind ik heel tof. Op Nature Fear verwijs ik ook naar Griekse en Noorse mythologie, folklore en Enya. (lacht)

DILLEN: Dat sprookjesachtige en dat theatrale gaan we ook doortrekken naar onze liveshows. We hebben speciale podiumkostuums laten ontwerpen.

Over ontwerpers gesproken: Dries Van Noten heeft onlangs jullie song Black Dog Panting gebruikt tijdens de presentatie van zijn nieuwe collectie in Parijs.

GENARD: Ja, maar wel in een bewerking van Soulwax, dat Black Dog Panting speciaal voor die gelegenheid langer heeft gemaakt. Dries Van Noten was blijkbaar heel enthousiast over het nummer, want we kregen plots een heel paniekerig telefoontje van een collega van onze manager. Of we ‘alstublieft zo snel mogelijk’ de individuele tracks van Black Dog Panting konden doorsturen.

DILLEN: Nóg spannender is dat Thom Yorke op de eerste rij zat bij Van Noten. Of het hem iets kon schelen of niet, he heard our song, man!

NATURE FEAR

Verschijnt op 21/3 bij Sony Music. Het album wordt op 22/3 gepresenteerd op Club Belgique in de AB Club en op 27/3 in de Trix. En daarna van Leffinge tot Londen, van Hasselt tot Hilvarenbeek. Alle info: schooliscool.be

DOOR MICHAEL ILEGEMS