Donderdag 25/5, 23.10, Canvas
‘We weren’t the best musicians. But we had spirit, man‘, aldus frontman Liam Gallagher. Oasis was geen toonbeeld van muzikaal vakmanschap, maar de groep groeide wel uit tot het boegbeeld van de britpop én tot de populairste Britse band sinds The Beatles en The Rolling Stones. Supersonic is een openhartige documentaire over de steile opgang van deze rotjochies uit Manchester, hun wilde leven en de rivaliteit tussen Liam en zijn oudere broer Noel, gitarist en belangrijkste songschrijver van de band.
De documentaire begint en eindigt met de fameuze Knebworth-concerten in augustus 1996, waar Oasis twee openluchtconcerten gaf voor in totaal een kwart miljoen fans. De tickets waren in luttele seconden de deur uit. Niet moeilijk, want in totaal waren er zo’n 2,5 miljoen gegadigden voor wat ondertussen geldt als ’the defining weekend of Britpop’. Daartussen reconstrueert regisseur Mat Whitecross de geschiedenis van de band, met veel ruimte voor sappige anekdotes. Zo herinnert zanger Liam zich hoe hij ooit, toen hij en zijn broer nog een kamer deelden, straalbezopen thuiskwam ‘en ik kon de lichtschakelaar niet vinden. Dus piste ik Noels splinternieuwe stereo-installatie maar onder.’ Het fiasco van hun eerste Amerikaanse optreden, in de legendarische Whisky a Go Go, komt ook aan bod. Op een bepaald moment zetten de bandleden, door verwarring met de setlists, allemaal een ander nummer in. De schuldige: crystal meth, door de band net voor het optreden ontdekt. ‘We dachten allemaal dat het coke was en we namen er flinke lijnen van.’ Met als resultaat dagen zonder slaap. En Liam die op het podium een tambourine naar het hoofd van Noel slingerde.
Whitecross interviewde urenlang de broers – afzonderlijk -, praatte met band- en crewleden én met moeder Peggy Gallagher, die haar gewelddadige man met de jongens verliet. Zij gelooft overigens dat de broedertwist er al van het prille begin in zat: Liams geboorte maakte in haar ogen dat de spots niet meer op Noel schenen.
De focus op Knebworth zegt iets over wat deze documentaire uit 2016 níét toont: ten tijde van die concerten had de band twee legendarische studio-albums uit, daarna volgde er nog een hele rist – de band splitte pas in 2009 – maar u bent een straffe als u daar de titels nog van kent. U zult wel weer dagenlang met oorwurmen als Wonderwall in uw hoofd zitten.
Luc Joris
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
