Woensdag 17/12, Canvas – 22.05
Na Turks Fruit, Robocop, Showgirls en Zwartboek wist die dekselse Paul Verhoeven zijn imago dit jaar opnieuw een onwaarschijnlijke wending te geven: de Nederlandse beeldenstormer bracht immers het boek Jezus van Nazareth uit, waarin hij zich een expert wat betreft het leven van de Heiland toonde. De biografie leverde Verhoeven alvast een toegangsticket tot de kelder van NooitGedacht op, waar professor kerkelijk recht Rik Torfs naar zijn zielenroerselen peilt. ‘Paul Verhoeven is een erg flamboyante man en met zulke mensen is het toch altijd beter babbelen’, zegt Torfs. ‘Ik merk dat in al z’n werk ook diepere vragen zitten en daarover wil ik uiteraard meer te weten komen.’
Verhoeven lijkt me een atheïst die diep vanbinnen toch wil geloven, terwijl jij net een gelovige bent die z’n geloof vaak ironiseert. Zijn jullie elkaars tegenpolen?
Rik Torfs: We verschillen alleszins enorm in aanpak. Verhoeven zoekt feiten en zekerheid terwijl ikzelf geen contradictie zie tussen geloven en onzekerheid. Hij probeert op een superzorgvuldige manier een waarheid te achterhalen die volgens mij niet te achterhalen is. Ook onze temperamenten lopen nogal uiteen, zoals je tijdens de uitzending zal merken.
Hebt je het moeilijk met de krasse uitspraken in zijn boek, zoals de bewering dat Jezus de zoon zou zijn van een Romeinse soldaat die Maria verkracht heeft?
Torfs: Verre van, Verhoeven schrijft trouwens veel aangenamer dan de meeste Bijbelgeleerden. Hij zegt ook niet dat het zo is, maar wel dat het zou kunnen. Zijn hypothese dat Christus zelf geloofde dat het rijk Gods tijdens zijn leven verwezenlijkt zou worden en dat hij uiteindelijk gedesillusioneerd raakte, vind ik ook heel interessant. Ach, ik geloof zelf niet zo in al die verhalen over Christus omdat het meestal hypothesen en fantasieën zijn. Toen ik Verhoeven vroeg waaróm hij die waarheid wil achterhalen, was hij toch even in de war.
Welke Verhoevenfilm heb je ter voorbereiding met het meeste plezier bekeken?
Torfs: Verschillende. In ons gesprek tonen we een indrukwekkend fragment uit Zwartboek, een film waarin hij op heel knappe wijze de effecten van Hollywood weet te mixen met de diepgang van de Europese cinema. Maar de film die me bij het herbekijken nog het meest heeft aangegrepen, is Turks Fruit: die seventiessfeer met die kleren, het haar maar ook vooral de nonchalance die toen toch iets meer in de samenleving zat, vergeleken met de angstiger en krampachtiger tijden van vandaag.
(H.V.G.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier