Ten Days Off, 14 tot 23/7; www.tendaysoff.be

Nadat er vorig jaar noodgedwongen moest worden uitgeweken naar de Wiedauwkaai aan de rand van de stad, keert Ten Days Off in de periode van de Gentse Feesten terug naar het hart van de feestelijkheden. Het toonaangevende dansfestival vindt dit jaar plaats in de Gentse Vooruit en huisvest ook nu weer verschillende grote namen waaronder Jeff Mills, King Britt, Laurent Garnier, Goldie, Herbert, Ken Ishii en Silicone Soul.

De tiendaagse opent op veertien juli met een niet te missen labelnight van het Duitse Compost, waarvan nu ook een uitstekende verzamelaar in de winkels ligt. Treden die avond aan: Jazzanova, Les Gammas, Michael Reinboth en Fauna Flash.

Met de voortreffelijke dansplaat Fusion zijn Roland Appel en Christian Prommer van Fauna Flash zonder twijfel een van de dansrevelaties van het afgelopen jaar. Hun debuutplaat Aquarius (drum ‘n’ bass) werd drie jaar geleden al omschreven als een mijlpaal in de geschiedenis van Duitse dansmuziek, maar met hun nieuwe album doen ze er nog een schep bovenop. Op de website van Compost staat zelfs te lezen dat het de beste plaat is uit de geschiedenis van het label. En dan moet u weten dat Compost ook de speeltuin is van Minus 8, Beanfield en Rainer Trüby.

Fusion ís ook een sterke plaat, waarop het tweetal verschillende genres schitterend in elkaar laat overvloeien: drum ‘n’ bass, dub, house, hiphop, jazz, latin, soul, enzovoort. Drie jaar geleden richtte het duo samen met Rainer Trüby het uitstekende Trüby Trio uit de grond en ondertussen ligt ook de eerste EP van Voom:Voom in de winkel, een project dat het tweetal samen met Peter Kruder in elkaar bokste. ‘Vier jaar geleden waren we louter met Fauna Flash bezig en hadden we niet het gevoel er nog iets anders bij te moeten doen’, zegt Roland Appel. ‘De projecten met Rainer en Peter waren aanvankelijk meer bedoeld als experimenten. Niemand had verwacht dat het zo’n vaart zou lopen.’

Hoe kun je aan drie verschillende projecten tegelijkertijd werken?

Roland Appel: Je moet de dingen gewoon goed van elkaar gescheiden houden. Als we aan een nummer beginnen, weten we altijd op voorhand of het op een van onze eigen platen terecht zal komen of niet. Het gebeurt soms wel eens dat we met een paar flarden muziek voor de dag komen die we dan later aan Rainer of Peter laten horen en die we met ons drieën uitwerken. Dat zijn echter uitzonderingen. We hebben bovendien het geluk dat wij in München wonen, terwijl Rainer uit Freiburg komt en Peter uit Wenen afkomstig is. We zien elkaar dan ook niet elke dag en we kunnen elk ons eigen ding doen zonder elkaar voortdurend ideeën aan te reiken. Op die manier vermijd je dat de drie projecten elkaar overlappen.

Jullie hebben nog geen last van gespleten persoonlijkheid?

Appel: ( lacht) Neen. We hebben althans niet het gevoel een knopje in ons hoofd te moeten omdraaien telkens we even niet met Fauna Flash bezig zijn. De drie projecten liggen dan wel in het verlengde van elkaar, maar dat is niet meer dan normaal. Het is niet alsof we plotseling met een rockalbum op de proppen zouden komen. Bovendien zijn Trüby Trio en Voom:Voom voor ons gewoon ook leuke zijsprongetjes. We steken er onze ziel in, maar ons hart zal altijd aan Fauna Flash toebehoren. Uiteindelijk is dat het kind van Christian en mezelf.

Hoe maak je een album als ‘Fusion’ na een debuutplaat waar vrijwel alleen drum ‘n’ bass op te horen was?

Appel: Toen we aan het nieuwe album begonnen te werken, gingen we aanvankelijk opnieuw dezelfde richting uit als onze eerste plaat. Na enkele maanden waren we echter niet zo tevreden met wat we al hadden. Op dat moment was er bovendien een discussie aan de gang over de toekomst van drum ‘n’ bass. Iedereen was ervan overtuigd dat het genre in een nieuwe richting moest evolueren om te overleven, maar niemand kon zich daar toen direct iets bij voorstellen. Wij evenmin, maar we waren er daarom wel op gebrand om met iets nieuw op de proppen te komen. Liefst ook een plaat die zowel in de woonkamer als in clubs thuishoorde.

Hadden jullie de titel al in gedachten vóór jullie aan het album begonnen?

Appel: Niet echt, of toch zeker niet bewust. We kwamen er wel al vlug achter dat we een plaat wilden maken waarin alle muziekgenres verweven zaten die we zelf goed vinden. Kortom: alles waar we mee opgegroeid zijn en wat onrechtstreeks een invloed heeft gehad op de platen die we tot op dat moment maakten. Op party’s draaiden we die dingen vaak al door elkaar en we vonden dat het moment gekomen was om dat nu ook maar eens op plaat te doen.

Heel wat dansproducers kwamen ondertussen op hetzelfde idee.

Appel: Dat is niet meer dan normaal. Je kunt toch niet altijd met hetzelfde genre bezig blijven. Dat lijkt mij althans niet zo boeiend. Toen we voor het eerst platen maakten, was drum ‘n’ bass onontgonnen terrein. Dan is het logisch dat je de grenzen van het genre probeert te verleggen met de specifieke eigenschappen ervan. Eenmaal je het gevoel hebt het plafond bereikt te hebben, moet je ook buiten het genre durven werken om verder te evolueren. Anders blijf je altijd weer dezelfde muziek maken.

Ergens las ik dat je niet volledig tevreden bent met het resultaat.

Appel: Klopt. Maar dat heeft niets te maken met wat ik net zei. Ik ben gewoon iemand die niet vlug tevreden is. Op een bepaald moment dachten we dat we het perfecte album gemaakt hadden en kon het niet vlug genoeg gaan om het in de winkels te krijgen. Achteraf zijn we beginnen te twijfelen en hebben we er toch nog een en ander aan veranderd. En zelfs nú zou ik er nog altijd dingen aan willen veranderen, maar alles bij elkaar ben ik toch wel redelijk tevreden met het album.

Er komt binnenkort ook een album uit met remixen?

Appel: We hebben inderdaad aan verschillende producers gevraagd om de nummers op het album nog eens onder handen te nemen. In ruil doen wij dan hetzelfde met een van hun nummers. Peter Kruder, Stereotype en Dzihan & Kamien doen al zeker mee. Ook Salvador Group, een opmerkelijke nieuwe aanwinst van Compost, neemt een nummer voor zijn rekening. Het zijn stuk voor stuk mensen die we zelf enorm respecteren en waar we in de toekomst maar al te graag mee zouden samenwerken.