Elke donderdag, 20.50 – VT4

Een kleine les tv-geschiedenis. De meeste mensen zullen David McCallum wellicht enkel kennen als Donald ‘Ducky’ Mallard, de ietwat excentrieke gerechtsdokter die in NCIS al acht seizoenen lang het team van Jethro Gibbs bijstaat bij hun onderzoeken. Voor de ondertussen 77-jarige acteur is het echter niet de eerste keer dat hij te zien is in een tv-serie die de wereld rondgaat en miljoenen mensen bereikt. In de jaren 60 had hij namelijk al een hoofdrol in The Man from UNCLE, een legendarische en populaire spionagereeks over twee geheim agenten die in opdracht van United Network Command for Law and Enforcement de strijd aanbonden met slechteriken van alle slag. McCallum speelde de Russische spion Illya Kuryakin en groeide dankzij de serie op zijn 30e uit tot een waar sekssymbool.

Wordt u vandaag nog herkend als Kuryakin?

David McCallum: Op straat niet neen, maar ik krijg wel nog altijd post van fans van The Man from UNCLE. De reeks is ondertussen meer dan veertig jaar afgelopen (het laatste seizoen dateert van 1968; nvdr.), maar er zijn twee oudere vrouwtjes die me blijven schrijven.

En één man, vreemd genoeg.

Waren de fans in de jaren 60 te vergelijken met die van vandaag?

McCallum: Ze waren erger. (Lacht) Vandaag kunnen de kijkers hun mening over een serie ventileren via Twitter, Facebook en dies meer, vroeger waren fans meer geneigd om je aan te spreken. Bovendien was The Man from UNCLE vooral populair bij tieners. Ik herinner me nog goed dat ik eens een acte de présence heb gegeven bij Macy’s, een groot warenhuis aan Central Park in New York, en toen hebben twee politieagenten te paard mij letterlijk moeten ontzetten. Die gillende meisjes lieten echt niets van dat gebouw heel.

Ducky in ‘NCIS’ is een man met veel aparte maniertjes. Zitten daar dingen tussen die u zelf ook doet?

McCallum: Dat Ducky zoveel belang hecht aan een correct taalgebruik, dat komt van mij. Ik ben een Brit, ik heb Engels gestudeerd, grammatica is voor mij iets wat je moet respecteren. ‘That is a rule up with which I will not put’, zoals Churchill zei. Als ik het scenario voor een nieuwe aflevering krijg, is het eerste wat ik doe alle taalfouten in mijn dialogen verbeteren.

En wat vinden de scenaristen daarvan?

McCallum: Oh, die zijn dat al gewoon. Het zijn ook allemaal Amerikanen, ze weten niet beter. (Lacht) Ik houd er ook wel van om geschiedkundige weetjes in het scenario te smokkelen. In een recente aflevering moest ik zeggen dat ik genoeg eten had om een leger te voeden, en ik had dat veranderd in: ‘I have enough food to feed Coxey’s army.’ (Een verwijzing naar een protestmars van werklozen eind 19e eeuw naar Washington onder leiding van Jacob Coxey; nvdr.) De scenaristen zeiden: ‘De kijkers zullen niet weten wat dat betekent, ze zullen het moeten opzoeken.’ Net daarom.

Over een paar jaar bent u tachtig. Nog niet aan uw pensioen gedacht?

McCallum: Neen, absoluut niet. Als je op mijn leeftijd komt en je beseft dat je A) nog altijd leeft en B) nog altijd doet wat je graag doet, dan wil je dat niet zomaar opgeven. Mijn collega’s bij NCIS leven in constante angst dat hun personage uit de reeks geschreven zal worden; ik ben bang dat ’the good Lord’ de schrijvers voor zal zijn. (Lacht)

STEFAAN WERBROUCK