Slipknot û ‘Disasterpieces’ (Roadrunner Records, euro 40)
Visueel heeft Slipknot meer te bieden dan puur muzikaal. Een concert-dvd, opgenomen in de Arena in Londen, is dus niet zo’n gek idee. De Amerikaanse groep, die nu metal aan death-metal en elektronica koppelt, serveert agressiviteit als entertainment. De show is opzwepend, het duurt niet lang of de jongelui in de zaal zijn, zoals de heren zelf fijntjes vaststellen ‘fucking out of their mind‘. Het optreden werd vastgelegd met meer dan dertig camera’s, de flitsende montage past bij het snelle tempo van de muziek. De dvd wil duidelijk overweldigen. Op een tweede schijf vind je enkele videoclips die vooral een horroreffect nastreven. In Left Behind zie je een slagersjongen die zich in de steek gelaten voelt, tussen de kadavers loopt en op het vlees inhakt. Extra’s: de onuitgegeven song Purity, een weblink en de mogelijkheid om het concert vanuit het standpunt van één bepaald groepslid ( maggot) te beleven.
Robbie Williams û ‘Nobody Someday’ (Chrysalis, euro 31)
Filmmaker Brian Hill mocht Robbie Williams volgen tijdens de turbulente Europese tournee van 2001. Het begint veelbetekenend: de zanger legt aan zijn muzikanten uit dat hij gestopt is met drank en drugs en vraagt bijgevolg niet in zijn bijzijn pissed of stoned te worden. De ene na de andere ontluisterende bekentenis volgt: dat hij alles heeft, maar toch niet van zijn job kan genieten, dat de meeste van zijn songs rotzooi zijn… Het contrast met wat de concertbeelden vertellen, is groot: hij lijkt zich op het podium als een vis in het water te voelen. Ook backstage houdt hij het masker van de clown op. Hilarische scène: in een hotel spéélt hij de verwaande, steen en been klagende rockster. ‘Die salontafel is te laag, wat als ik rugproblemen krijg en niet meer kan optreden?’ Uit de interviews spreken echter een hoop twijfels en weinig zelfvertrouwen. Williams maakt een manisch-depressieve indruk. Na het absolute dieptepunt – een gestoorde toeschouwer duwt hem van het podium – volgt de loutering. Plots is Williams het zelfmedelijden beu en weigert hij nog langer ‘ the reluctant popstar‘ uit te hangen. Zo krijgt dit eerlijk portret alsnog een happy end.
Shakira – ‘MTV Unplugged’ (Sony, euro 27)
Dit toont de andere kant van de Colombiaanse zangeres: Spaanstalig én akoestisch. Haar latin pop is hier uitgepuurder en evenwichtiger dan de vermenging van stijlen op haar jongste album Laundry Service. Een statige bedoening is het allerminst, getuige het stevig rockende Si Te Vas. In het Arabisch getinte Ojos Así demonstreert Shakira zelfs haar bekwaamheid als buikdanseres. Bijzonder feestelijk is Ciega, Sordomuda, mét mariachiblazers. Nogmaals blijkt de sterkte van de MTV Unplugged-formule: het concert is heel sfeervol en intiem, met het publiek dat fysiek voelbaar dicht bij het podium zit. Extra’s: een making of en fotogalerie.
Willy Deville, ‘The Berlin Concerts 2002’ (E-M-S)
Dubbele dvd met twee concerten: één akoestisch en één met groep. Het eerste is het meest overtuigend, met blues in een sobere setting: een vaas met witte rozen, een pianist, een contrabassist en een ontspannen, gevatte Willy Deville. Bij de extra’s zitten enkele voorbeelden van de bullshit-interviews waarvoor de Duitse journalisten berucht zijn.
Diversen, ‘Studio One Story’ (Soul Jazz Records)
Een vier uur durende dvd, een compilatie-cd én een boekje vertellen de geschiedenis van de Jamaicaanse Studio One dat een sleutelrol speelde in de ontwikkeling van de reggae. Onder anderen oprichter Clement ‘Coxsone’ Dodd en de zangers Alton Ellis, Sugar Minott en Horace Andy komen aan het woord. Een must voor reggaefans.
Neil Young & Crazy Horse, ‘Rust Never Sleeps’ (Sanctuary)
Legendarische concertfilm, in 1978 in San Francisco geregistreerd, met enkele theatrale elementen. Zo zijn er de road eye’s – roadies in kapmantels met lampen als ogen – en het decor van gigantische versterkers. Begint akoestisch, maar de finale met Like A Hurricane, Hey Hey, My My en Tonight’s The Night is, geïnspireerd door de punkbeweging, ronduit verwoestend.
Manic Street Preachers, ‘Forever Delayed. The Greatest Hits’ (Epic)
De Manics, een van de intelligentere Britse popbands, houden van eenvoudige video’s waarin de groep centraal staat, maar waarin toch kwistig met symbolen en citaten wordt gegoocheld. Let Robeson Sing is de enige clip met een ‘verhaal’. Extra: cd met remixes.
Soft Cell, ‘Live In Milan’ (Eagle Vision)
Hun nieuwe cd Cruelty Without Beauty bewees het al: het duo verkeert weer in vorm en komt allesbehalve gedateerd over. Valt er bij de meeste elektrogroepen live weinig te beleven, dit is een vrij dynamische concert-dvd dankzij het lichtspel en het charisma van Marc Almond. Interview als bonus.
The Jam, ‘1977 û 1982 The Complete Jam On Film’ (Universal)
Uit de tijd toen Paul Weller nog meer angry young man dan blanke soulzanger was. Alle clips, een heleboel tv-optredens – onder meer op een door Marc ‘T-Rex’ Bolan gepresenteerd programma – en een schat aan informatie. Bijzonder energieke muziek en fotogenieke jongens in mod-kostuums: meer moet dat niet zijn.
Fatboy Slim, ‘Big Beach Boutique II’ (Eagle Vision)
Eerst denk je: een dvd van een dj-set, hoe halen ze het in hun hoofd? Niettemin documenteert dit een uniek evenement: een beach party in Brighton waarop zomaar even 250.000 mensen uit de bol gingen. Schitterend vormgegeven dvd met een verhelderend gesprek bij Norman Cook thuis en interactieve games als extra’s.
(Peter Van Dyck)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier