DAVID LYNCH

FR-VS 2001, MET NAOMI WATTS, LAURA HARRING, ANN MILLER. 22.45 – NED 3

‘Babes in Babylon’ kopte het Britse filmtijdschrift Sight and Sound toepasselijk boven de recensie van Mulholland Drive, de neo-noir van de postmoderne Hollywood-surrealist David Lynch, die in Cannes 2001 de Prijs voor de beste regie kreeg. Lynch volgt de lotgevallen van twee vrouwen die elkaar in Hollywood kruisen: een brunette die lijdt aan geheugenverlies als gevolg van een wagencrash en een pas uit Canada gearriveerde blondine die een carrière als actrice ambieert. Het regende hypothesen omtrent de enigmatische plot van Mulholland Drive, oorspronkelijk opgevat als een pilootaflevering voor een tv-serie. Zo bevreemdend is deze surrealistische droom, een magische, verontrustende puzzel over identiteit, illusie, fantasie en werkelijkheid en de zucht naar roem in de decadente en meedogenloze Hollywood-droomfabriek (in die zin is de film een avant-gardistische spiegeling van Billy Wilders Sunset Boulevard en The Day of The Locust). Het is alsof Lynch, subliem in het suggereren van onderhuidse spanning, de toeschouwer in een boot verloren op zijn bizarre oceaan laat ronddrijven om hem vervolgens in een draaikolk naar beneden te trekken naar een onheilspellend oord vol angsten, droefheid en fragiele dromen. Maar hoe dan ook: Laura Harring en Miss King Kong Naomi Watts vertolken in deze donkere, kronkelige satirische thriller vol schizofrenie een van de meest bevreemdende lesbische scènes uit de filmgeschiedenis.

Sous le sable HHHH François Ozon, Fr. 2000. ‘Peut-être je voulais un peu ‘romyschneideriser’ Charlotte Rampling’, zei Ozon over zijn meesterlijk intiem en subtiel gevoelig psychodrama waarin Rampling – een schitterende comeback – in het reine probeert te komen met de dood van haar echtgenoot (21.00 – NED 3) l Tombstone HH George Pan Cosmatos, VS 1993. De vorig jaar overleden Rambo-regisseur Cosmatos schudt een opmerkelijke efficiënte western over de Wyatt Earp-legende uit zijn cinematografische colt. Kurt Russell en Val Kilmer zijn hun stetson waardig, de voice-over is van Robert Mitchum (21.00 – VT4) l Stromboli, terra di Dio HHH Roberto Rossellini, It. 1949. Vulkaaneiland Stromboli groeide uit tot een cinefiel relikwie na de schandaalontmoeting tussen Rossellini en Ingrid Bergman. Er gaat dan ook een absorberende kracht uit van dit kosmische melodrama, een neorealistische allegorie met een beklemmende kijk op het eenzame leven en het harde werk op de Eolische lavarots (1.12 – NED 3).

L.J.