Van Fay Wray tot Naomi Watts: de schreeuwende vrouwen van Kong voor u op een rijtje.

Fay Wray (1933)

Lange tijd zag het er naar uit dat ‘The Queen of Scream’, zoals de Canadese starlet uit de originele King Kong-klassieker (1933) werd genoemd, op haar 96e opnieuw haar opwachting zou maken in de update van Peter Jackson. Die had haar dolgraag de legendarische Kong-quote ‘Oh no, it wasn’t the airplanes. It was beauty that killed the beast’ laten uitspreken, als eerbetoon aan de tijdloze monsterklassieker. Helaas besliste het lot er anders over: Fay Wray overleed op 8 augustus 2004. De rol van Ann Darrow, Kongs liefje met de sexy looks, de naïeve charme en vooral de onwaarschijnlijk grote longinhoud, mag dan al haar meest iconische personage zijn geweest; het was meteen ook het piek- en eindpunt van een nochtans veelbelovende filmcarrière. Na het monstersucces van King Kong werd Wray steevast getypecast als damsel in distress, bij voorkeur in goedkope horrorfilmpjes. Toen ze midden jaren veertig verbitterd afscheid nam van het witte doek, was Wrays ster allang weer uitgedoofd, ook al stond ze begin jaren dertig samen met Mary Astor en Janet Gaynor te boek als een onvervalste glamourdiva en werkte ze samen met Hollywood-grootheden als Gary Cooper, Clark Gable en Erich von Stroheim. Oh no. it wasn’t beauty. It was Kong that killed the scream queen.

Jessica Lange (1976)

Allicht herinnert ook u zich amper wat van John Guillermins matig succesvolle en bovenal knudde remake uit 1976 – behalve dan een resem uitzinnige seventies-kapsels en Jessica Lange, natuurlijk. Voor het New Yorkse ex-topmodel was King Kong haar eerste filmrol, al had Lange zich allicht wat graag een ander debuut gewenst. Critici deden niet alleen smalend over de amechtig gereanimeerde King Kong, maar ook over haar houterige en bovenal weinig verhullende vertolking van Ann Darrow, die haar brandmerkte als leeghoofdige stoeipoes. Drie jaar lang verdween de ambitieuze Lange in de anonimiteit. Ze volgde acteerlessen, en keerde gesopt en gepekeld maar nog altijd even sexy terug als volwassen karakteractrice. De gevolgen van haar retraite zijn bekend: Lange reeg in de jaren tachtig met The Postman Always Rings Twice, Frances, Tootsie, Country, Sweet Dreams en Music Box de goeie rollen en de Oscarnominaties aaneen, en ontpopte zich uiteindelijk zelfs tot een van de meest gewaardeerde film- en theater- actrices van haar generatie.

Naomi Watts (2005)

Zal de rol van Ann Darrow de relatief nieuwbakken vedettestatus van Naomi Watts bevestigen? 0f wacht haar hetzelfde lot als wijlen Fay Wray? De toekomst en dan vooral de box-officeresultaten zullen het uitwijzen. Toch hoeft Watts zich niet meteen veel zorgen te maken. Sinds haar sensuele doorbraak-dubbelrol in David Lynchs crypto-thriller Mulholland Drive (2001) heeft de Australische actrice en boezemvriendin van megaster Nicole Kidman in sneltempo een stevig palmares opgebouwd, met als commercieel hoogtepunt Gore Verbinski’s J-horror-remake The Ring, en als kritisch hoogtepunt Alejandro Innaritu’s noodlotsdrama 21 Grams (haar eerste en voorlopig enige Oscarnominatie). Nochtans kreeg de in Engeland geboren Watts het succes niet zomaar in de schoot geworpen. Na een beloftevolle carrièrestart (zie Flirting en de tv-serie Brides of Christ), diende Watts zich in de jaren negentig immers vooral tevreden te stellen met rolletjes in betekenisloze straight to video-films zoals Gross Misconduct, Tank Girl, Children of the Corn IV of Strange Planet. Toen Watts op haar 32e alsnog auditie deed voor Mulholland Drive, was er dan ook niemand meer die in de tengere actrice een heuse ster vermoedde. Tot Lynch haar verrassend castte in de hoofdrol, haar naakt over Laura Harring deed kronkelen en de ogen spontaan opengingen. Yep, zeker ook de onze.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content