Miles Kane

Platen van Miles Kane zet men niet op om in een hemels bad van genot weg te zakken. Daarvoor is de Last Shadow Puppet die bij Alex Turner achterop op de motor zat te veel een exponent van de aardige middelmaat, een man die pastiches voor ideeën laat doorgaan. Maar wie ertegen opziet een hele zaterdagvoormiddag aan de grote kuis te moeten besteden, kan het slechter treffen dan met Change the Show, waarop Kane het over een aanstekelijke northern soul-boeg gooit. Het kwieke Don’t Let It Get You Down zit mede door zijn titel perfect vooraan, net na – daar gaan we weer – de Marc Bolan-recidive Tears Are Falling. Strak toeterende blazers, stuwend drumwerk, vurige achtergrondzangeressen: Kane hoeft er maar al zijn beschikbare swagger overheen te gooien om vermakelijk werk te kunnen afleveren.