Mijn begraven boek

Eerste zin Mijn vader stierf vier jaar geleden op een middag in oktober, in het tweekamerappartement waarin ik nu woon.

Soms moeten vaders sterven om hun zonen te bevrijden, om het juk van de erflast van hun schouders te lichten. Héctor, de vader van Mauro Libertella, was een gevierde Argentijnse schrijver die al op jonge leeftijd debuteerde en zich, in navolging van Borges en de beatniks, toelegde op experimentele literatuur. En Héctor dronk zich letterlijk dood. Op het eind van zijn leven sloot hij zich op in zijn appartement, vastberaden zijn oeuvre af te werken, vastberaden om nog zoveel mogelijk flessen te ledigen voor de dood hem kwam halen.

Mauro Libertella – zijn familienaam betekent letterlijk ‘boek voor de aarde’ – schetst in zijn eigen debuut de laatste schrijnende maanden van zijn wegterende vader. Liefdevol en aarzelend, want blijkbaar durfde hij het schrijven pas aan toen zijn vader finaal de pen neerlegde. ‘Hij had op zijn drieëntwintigste zijn eerste roman, ik had op mijn drieëntwintigste zijn dood, ‘ is een van de zinnen waarin je Mauro’s talent herkent. Na Alejandro Zambra en Valeria Luiselli heeft de kleine uitgeverij Karaat opnieuw een Zuid-Amerikaans diamantje ontdekt.