Midlake

Bethel Woods heet vandaag de plek waar in 1969 Woodstock plaatsvond, het festival waar ook de toen zestienjarige John Chandler heen trok. Na zijn dood vier jaar geleden verscheen de man in een droom aan zijn zoon Jesse, fluitist en toetsenist van Midlake, om hem te gelasten die band weer samen te – tja – fluiten. Ziedaar een van de redenen waarom nu de opvolger van Antiphon (2013) voor ons ligt, en ook waarom deze plaat het belang van gemeenschap, (verloren) onschuld en aanvaarding omarmt. Het pleit voor het Texaanse kwintet dat het niet louter de draad van zijn warme westcoastfolkrock uit de seventies weer opraapt, maar ook verbroedering met spacepop en progrock nastreeft. Dat zorgt soms voor een teveel aan sfeer waar je songs zou willen horen, maar toch: Midlake heeft weer een toekomst.