‘MET KNIKKENDE KNIEËN NAAR HUIS’
Na Marc Ribot mag het 13-koppige combo Manngold de Cobre – Manngold voor de vrienden – ten dans spelen. Bezieler Rodrigo Fuentealba over zijn muzikale opvoeding.
Rodrigo Fuentealba maakte mee de dienst uit bij 50 Foot combo, speelde bij Arsenal en ‘drong zich ooit op’, zoals de Chileense Gentenaar het zelf zegt, aan bands als Barbie Bangkok en Motek. ‘De echte fundering voor mijn muzikale ontwikkeling werd gelegd toen ik een jaar of 10 was’, zegt hij. ‘Je had toen die ‘Volkshuizen’, socialistisch geïnspireerde ontmoetings- en praatplekken. Op een keer bracht m’n papa van zo’n ter ziele gegaan Volkshuis een gigantische kartonnen doos vol muziekcassettes mee. Desire van Bob Dylan zat erbij, maar ook 17 seconds van The Cure. Toen ik later aan de Jazz Studio ging studeren kwam daar uiteraard jazz bij, Miles Davis’ Bitches Brew, bop, hard bop,… Op een gegeven moment zat ik – theoretisch dan – in een droomsituatie: mijn punkenergie kon ik kwijt bij de woeste, MC5-achtige drive van 50 Foot Combo, bij Joost Zwegers kon ik breed uitwaaierende poparrangementen spelen en bij Gabriel Rios kon ik dan weer ‘beschaafd rocken’.
Hoe is Manngold dan ontstaan?
FUENTEALBA: De combinatie werd al snel onhoudbaar. Er was altijd iemand die op me moest wachten, er bleef altijd wel iemand in de kou staan. Manngold is eigenlijk ontstaan na een concert van Jonathan Kane, ooit de eerste drummer van The Swans. Kane zette toen in Gent, in een bezetting met drum, bas en zes gitaren, iets neer dat ik nog nooit had meegemaakt. Beetje bij beetje, laag na laag metselde hij een onwaarschijnlijke wall-of-sound, die hij vervolgens weer steen voor steen afbrak. Ongelofelijk. Ik ben toen naar hem toegestapt om te zeggen hoe goed ik het wel vond en dat ik dankzij hem iets nieuws wou beginnen. We zijn sindsdien contact blijven houden. Aanvankelijk speelden we met twee drums, bas en gitaren. Toen is Peter Vermeersch van Flat Earth Society erbij gekomen, die bracht blazers mee en nu zijn we met 13! Dat is veel, maar zolang we kunnen, willen we doorgaan met de blazers.
Hoe is de taakverdeling?
FUENTEALBA: Peter en ik vormen de creatieve tandem. Wij leggen de basiscomposities en de structuren vast, de anderen zorgen voor uitgebreide creatieve invulling in de uitvoering. Het belangrijkste is sfeer, die is heel filmisch. Niet dat we per se soundtrackachtige dingen brengen, het zijn eerder auditieve scenario’s of auditieve kortfilms. Voor Almost Cinema willen we nog een paar extra zintuigen prikkelen. Video-artiest Benny Vandendriessche filmt in een aanpalende ruimte enkele performers die onze muziek interpreteren, en dat wordt dan geprojecteerd op een scherm in de ruimte waar wij spelen. Ik hoop dat de toeschouwers af en toe ogen en oren tekortkomen… maar ik zou vooral heel graag willen veroorzaken wat Jonathan Kane toen bij mij teweegbracht. Als de mensen buitengaan met knikkende knieën en een verdwaasde glimlach op hun gezicht, ben ik blij.
PETER LISSENS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier